The King of Pop is niet meer.
Ik hoorde het op een raar tijdstip (3.00 uur 's nachts) per sms van vriendin M. Zij zou naar één van de concerten in Londen gaan. Dit lag niet in de planning. (M: "Zou er een overlijdensrisicoverzekering op die tickets zitten?") Dat hij uit elkaar viel, soit, daar lag niemand meer van wakker. Maar dood? Nee, dat is even andere koek.
Ik was nooit zo Michael-minded. De Michael van rond mijn geboortejaar, die vond ik wel leuk. Hij was samen met zijn broers op spartaanse wijze gedrilld tot de Jackson Five. Met hun gesynchroniseerde danspasjes, kekke spencers en platte neuzen veroverden zij met vrij veel gemak de harten van velen op deze wereld.
Ach, ik hoef geen biografiscch logje te schrijven. Want iedereen weet hoe het ging met hem. Hoe hij zichzelf tot grote hoogten bracht met het uitbrengen van Thriller. Verkoopcijfers hebben nooit meer hoger gelegen dan bij dit album. Maar ook hoe het daarna mis ging met hem. Met een huidziekte, een neustransplantatie (en nog één, en nog één). Een schuldenlast van naar verluidt 220 miljoen dollar. En dat hij dus uit malkander viel en met pleisters en mondkapjes bijeen gehouden moest worden (dit vind ik ronduit fascinerend).
Toen kwam het punt dat Michael zijn glans en onberispelijke status definitief over de schutting wierp. Dat hij een vrije val maakte in de achting van velen. Michael kon zijn CV aanvullen met de verdenking van kindermisbruik.
Vandaag hoor ik niks anders op de radio dan "ach gossie toch" en "die arme jongen". En ik weet ook: over de doden niets dan goeds. Maar als je er bij leven genoegen in schept om onschuldige kindertjes te bepotelen, dan ben je niet ineens een heilige als je het tijdelijke voor het eeuwige hebt verwisseld. Dat mag óók gememoreerd worden, me dunkt.
Michael Jackson. Van schattig negerjongetje tot King tot smerig sujet.
Het kan gek lopen in een leven.
1 opmerking:
Een rare nacht inderdaad... Ergens tussen 12 en 1, op een openluchtfeest in zuid-frankrijk, sta ik te praten met een groepje engelsen, allen werkzaam in de (massa)media, één ervan een veejay bij mtv. "Het sms-je" komt binnen en ontnuchtert op uiteenlopende wijze. Van ongeloof tot grappen (zou die toernee dan toch worden afgelast?), maar vrijwel direct daarna toch een geruisloze aftocht van een 8 man tellende groep waarvan de meeste leden ten tijde van Thriller nog niet eens waren geboren. Hun 'stag-night' verliep toch wat minder vlotjes ineens.
Inmiddels 14 uur verder heeft het leven zich hervonden; kinder- en aapgrapjes gaan de rondte aan de lunchtafel, er wordt gedronken en gelachen, vanavond wederom een feest onder het maanlicht, het wachten is op het loopje; ik zet mijn geld op Nick, de aanstaande bruidegom. Hij danst graag en schrijft als broodwinning muziek voor televisieshows, kinderliedjes om precies te zijn.
Een reactie posten