Vals spel

In mijn straat zijn wel eens kinderen aan het spelen. Vooral tikkertje en verstoppertje zijn favoriet. Gisteravond was ik getuige van een ruzie tussen twee kids. De ene betichtte de andere ervan vals te spelen. Dat deed me denken aan een voorval tussen mijn neven en mij, jaren geleden.

Laat ik eerst dit vertellen: spelletjes doen haalt het slechtste in mij boven. Ik ben een valsspeler pur sang en als ik wil winnen ga ik desnoods over lijken. Laat mij met Monopoly nooit de bank beheren, want ik beroof hem. Subtiel, stiekempjes, maar ik zet de zaken wel naar mijn hand. Je kan maar het beste gewoon mens-erger-je-nieten of pim-pam-petten met mij, want daar valt niet zoveel bij te saboteren. Ik heb het geprobeerd, maar het is niet gelukt.

Eén van de weinigen die mij ooit heeft betrapt toen ik de zaken in mijn voordeel probeerde te keren, is neef E. Dit was tijdens een wedstrijdje “wie kan het langst zijn adem inhouden” tussen neef R. en mij. E. was scheidsrechter. Eerst werden we tegenover elkaar gezet, maar dat kwam de wedstrijd niet ten goede. R. en ik barstten steeds na vijf seconden in lachen uit en zo kom je er nooit achter wie de familietitel “Ademinhouder van het jaar” op zijn naam krijgt.

E. maakte korte metten met onze lachstuipen door onze stoelen met de ruggen naar elkaar toe te zetten. Ik deed alsof ik heel fanatiek was. Ik nam niet alleen een enorme hap lucht, maar kneep ook mijn neus dicht. Die tactiek had het voordeel dat mijn mond achter mijn hand schuilging. De wedstrijd ging van start, neef R. haalde iets meer dan een halve minuut. Terwijl hij zat uit te hijgen, zat ik nog steeds te doen alsof ik moeiteloos mijn adem inhield. En toen riep E. uit: “Oh! Jij zit stiekem te ademen achter dat handje!!!”

Voor E. en R. was de lol er toen wel vanaf. Ik heb later vooral met R. nog veel spelletjes gedaan, maar dat was altijd onder het toeziend oog van oma (die ook nogal een winnaarmentaliteit heeft) en die hield bij Yahtzee en scrabble de score bij, zodat ik mezelf niet zo hier en daar tien puntjes extra kon geven.

Overigens ben ik dan weer niet zo’n type dat ’s nachts het bed uit sneakt om de triviantkaartjes uit het hoofd te leren. Ik heb namelijk geen triviant.

De les van vandaag: laat je niet afleiden tijdens een spelletje met mij, want als je weer naar het spel kijkt, zal er iets veranderd zijn wat jij dan niet ziet. Maar ik wel. En reken maar dat dat in mijn voordeel is.