Buitenlui - de brief

Het duurt nog maar eventjes voor het nieuwe seizoen Boer Zoekt Vrouw losbarst. Na het voorstelrondje in september had ik het er al over. Ik vertelde toen over mijn voornemen om een brief te sturen naar de Canadese boer Jan.
De laatste tijd kreeg ik van verschillende mensen de vraag wat daar nog van terecht is gekomen. Daarom nu een update.

Bemoediging
Al direct nadat ik mijn voornemen wereldkundig had gemaakt, werd ik van alle kanten gesteund en aangemoedigd. Mijn zwager bedacht een soort van plan om me van mijn ornithofobie af te helpen. Dat plan kwam neer op 'heel vaak dit filmpje kijken'.
Buurman M. en buurvrouw Y. deden een kaartje in mijn brievenbus met de tekst "Boer zoekt Jou!" op de voorkant en op de achterkant iets wat neerkwam op "Kom op, schrijf die brief!" Blijkbaar wil iedereen me graag aan de man hebben.

Dus ik schreef. Of nou ja, ik mailde.
Het was nog best een lastige klus, want wat schrijf je aan iemand die je niet kent maar die je wel zover wil krijgen dat hij je uitnodigt in Canada? Ik probeerde maar wat, gooide een paar foto's in de bijlage en klikte op verzenden.

De volgende stap
Niet lang daarna kreeg ik een ontvangstbevestiging van de BZV-redactie. Vervolgens kreeg ik een mailtje met praktische inhoud: de planning. Over speed- en dagdates en bijbehorende data.
En daar hield het meteen alweer op. Want wat bleek? Het hele date-gebeuren stond gepland in de eerste week van mijn vakantie in Zuid-Afrika. En ik wil best een man, maar niet ten koste van alles en zéker niet ten koste van Zuid-Afrika. Dus toen heb ik een mailtje terug gestuurd dat het feest niet doorging.

Onbekende Nederlander
Over een paar weekjes gaan we zien welke dames wel met Jan hebben mogen daten. Ik heb het geen moment jammer gevonden dat ik niet een van hen was. Jan leek me weliswaar 'a good catch', maar ik wilde toch ook weer niet zo heel graag met mijn snufferd op TV. Dat vier miljoen Nederlanders elke week naar mij zouden gaan kijken en van alles van me zouden gaan vinden. Dat heel columnschrijvend en bloggend Nederland op een gegeven moment een stukje over 'Anne van Jan' zou gaan typen en ik mogelijk zelfs gepersifleerd zou worden in Lucky TV. Dat waren allerlei aspecten van de deal die ik helemaal niet zag zitten. En die kuikens natuurlijk, want die zaten me ook nog steeds een beetje dwars.

Jan
Als Jan nou straks toch best een lul blijkt te zijn, dan ga ik ten eerste opgelucht ademhalen en ten tweede zal ik hem niet sparen op mijn blog. Want natuurlijk ga ik gewoon weer mijn BZV-blogjes schrijven, zonder aanziens des persoons. En als ik juist met spijt en tranen op de bank zit omdat hij gewoon écht heel leuk blijkt te zijn en ik dit alles als een gemiste kans moet beschouwen, dan hoort u dat ook van me.

Maar daar ga ik niet van uit.