Ek is drie weke in Suid-Afrika gewees. Dit was een baie spesiale reis; Afrika was vir my die daglig na die nag. Ek het genoot, die reis was fantasties en Afrika is pragtig. Dit was die beste reis van my lewe.
Route
Het begon allemaal in Johannesburg. De eerste twee dagen was ik daar in m'n eentje. Ik heb een tour door Soweto gemaakt (indrukwekkend!) en veel bijgeslapen, want door de vliegtijden was slapen er een beetje bij ingeschoten.
Daarna ontmoette ik mijn reisgenoten en gingen we on the road. In een blitse rode 'truck' hebben we Zuid-Afrika doorkruist. Van Johannesburg naar Graskop, van Graskop naar het Kruger Park, toen naar Swaziland, Zululand, de Drakensbergen, de Wild Coast, het Addo Elephant Nationaal Park, Knysna, Hermanus en ten slotte naar Kaapstad. Het ging vlug, veel te snel, en wat was het overweldigend allemaal.
Hoogtepunten
Gisteren vroeg iemand me naar het hoogtepunt, maar dat kan ik niet noemen. Alles was oorweldigend, dit voel soos 'n droom. Hoe kan ik ook kiezen tussen de geweldige kust, staan op het zuidelijkste puntje Zuid-Afrika, alle dieren die ik gezien heb, de prachtige zonsondergangen, Kaap die Goeie Hoop, het mooie Swaziland, de bijzondere, mooie mensen overal, Kaapstad, nóg meer dieren, met het blote oog Venus zien....
Het was alles wat ik hoopte en nog veel meer dan dat. Ek was só gelukkig daar.
Gezelschap
Ik reisde samen met negen andere vakantiegangers en twee gidsen. Ons gezelschap bestond uit vier Duitse meiden, 'the Norwegian couple', twee Ozzies, een Italiaanse, en ik dus. Het is natuurlijk een beetje weird; je hebt in wezen niks met elkaar, maar je bent wel een tijdje tot elkaar veroordeeld. Het ging gelukkig prima - de Italiaanse was verschrikkelijk, maar dat vond iedereen en zodoende zorgde ze wel voor binding en gespreksstof. En ach, verder was iedereen gewoon aardig en heb ik heel veel kunnen lachen. We hadden de nodige running gags (die helaas nooit grappig zijn om na te vertellen, maar waar ik nu nog steeds om grinnik). Af en toe ontstond er een linguïstische blur in mijn hoofd, omdat ik vier talen door elkaar sprak, maar ook dat was alleen maar leuk.
Bovendien heb ik nieuwe dingen geleerd: vuurtje stoken, autoband verwisselen, hele grote spinnen vangen: ik draai mijn hand er niet meer voor om.
Kaapstad
Zoals gezegd spendeerde ik de laatste dagen in Kaapstad. Het was zoals in het gedicht 'Thuis': alsof ik dit al kende voor ik het zag, er geweest was voor ik er zou komen. Zo thuis. Kaapstad is prachtig en voelde heel vertrouwd. Zó vertrouwd dat het me werkelijk zwaar viel om weg te gaan. Niet alleen omdat ik Kaapstad niet achter me wilde laten, maar omdat de hele reis veel te snel was gegaan en ik nog helemaal niet klaar was om weer naar Nederland te gaan. Het afscheid in Kaapstad was er dan ook een met veel tranen.
Ik hoefde niet naar huis, ik wás thuis.
Terugkeer
De volgende reis heb ik al uitgezocht en ik hoop dat ik heel snel terug ben in Zuid-Afrika. Het is haast een soort moeten, iets waar ik niet omheen kan, omdat... omdat ik daar zo blij was.
En zo mij. Eindelijk.
Jy het die weg gewys
Jy het my heel gemaak
Jy het my tuis laat kom
Jy het my hart geraak
En waar ek gaan of staan
Ek dra jou in my mee
Jy het my weer laat sing
Jy het my stem gegee
(uit: Jy vir my, Stef Bos)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten