Het stenen bruidsbed

Een mens werkt, vrijt, slaapt, eet - en de afgelopen maanden heb ik alchemie bedreven met de dertien letters van zijn naam. Norman Corinth uit Baltimore, Maryland.

Project
Vanaf januari was ik in het Letterkundig Museum betrokken bij de totstandkoming van een tentoonstelling rondom Harry Mulisch' roman Het stenen bruidsbed. Tegelijkertijd werkte het Nationale Toneel aan een voorstelling over diezelfde roman. Ik dompelde mij samen met een aardig aantal andere mensen onder in de wereld van de roman. Ik verdiepte in met bombardement op Dresden van 13 februari 1945. Ik leerde over alchemie. Een paar keer bezocht ik de werkkamers van Harry Mulisch en sprak daar met zijn weduwe. Bovendien hield ik me bezig met kwesties over schuld en onschuld. Over wat 'goed' is. En hoe iets wat aanvankelijk goed lijkt, desastreuze gevolgen kan hebben.

Resultaat
Afgelopen weekend zag ik de vervolmaking van het project.
Zaterdagavond bezocht ik samen met vriendin M. de première van de voorstelling, zondagochtend werd de tentoonstelling geopend.
Het resultaat mag er zijn. Het Nationale Toneel heeft er een prachtig toneelstuk van gemaakt, met topacteurs als Jeroen Spitzenberger, Stefan de Walle en Tamar van den Dop. Een toch tamelijk taai verhaal wordt zo vertolkt dat het prima te volgen is. De roman komt op de planken tot leven.
Ook de tentoonstelling is schitterend geworden. Er zijn twee ruimtes - in de ene wordt een filmpje vertoond waarin de roman als het ware is samengevat en een koppeling wordt gemaakt met de 'literaire alchemie' van Mulisch. In de andere ruimte wordt dit verder uitgediept. Ook is daar een vitrine waarin wat bruiklenen uit de werkkamers te zien zijn. Het doet recht. Aan de roman en aan de schrijver.

Trots
Dat ik heb mogen bijdragen aan dit project vervult me met trots. Het was een bijzondere ervaring. De eerste keer dat ik in de werkkamers was stond ik een beetje als Alice in Wonderland om me heen te kijken, de keren daarna raakte ik er van lieverlee een klein beetje thuis. Ik leerde de lagen in de roman kennen, zag en doorzag verwijzingen. Bovendien begon ik Harry Mulisch steeds een beetje beter te begrijpen. Hoe hij werkte, hoe hij dacht, wat en wie zijn inspiratiebronnen waren.
Ik ben trots op mijn bijdrage en trots op het resultaat.

Dresden
Al in februari legde ik contact met het Militärhistorisches Museum in Dresden. Dit contact zette zich de afgelopen maanden voort en volgende week komt een medewerker van het museum in Dresden op bezoek in het Letterkundig Museum. Ik ga hem natuurlijk de tentoonstelling laten zien. In 2015 willen zij ook aandacht besteden aan het bombardement met daarbij ook een focus op literatuur die over het gebeurde verschenen is. Wie weet kunnen we dus nog wat kennis en expertise uitwisselen. Ik verheug me op deze ontmoeting.

Zien 
Wilt u de voorstelling van het Nationale Toneel zien, klik dan hier voor data en locaties.
De tentoonstelling is te zien in het Letterkundig Museum in Den Haag.

'Dresden,' zei hij met een smaak van zilver in zijn mond.
(...) Het was of hij verwacht had haar ongedeerd terug te zien: dat de aanval geen werkelijkheid was geweest, maar een akkoordje, een knipoog tussen hem en haar, zonder verplichtingen, zonder gevolgen.
(Het stenen bruidsbed, IIIe zang)