Groentebla

Twee hele jaren zijn voorbijgegaan zonder groentebla.
Toen de EHEC-commotie voorbij was, vielen de inwoners van de groentela terug in relatieve anonimiteit, tot hun grote onvrede. Gisteren kwam daar verandering in.

Paprika kwam in de groentela wonen en Paprika had een nieuwtje. Een écht nieuwtje, een nieuwtje dat alle groenten raakte.
Hij ging er eens goed voor zitten, want Paprika houdt wel van een beetje aandacht. Hij schraapte zijn keel, keek betekenisvol de kring rond en zei: "We zijn doorgedrongen tot de wetenschap. In Amerika heeft men zich in ons verdiept, en nu weten ze dat we een dag-en-nachtritme hebben. En dat we een jetlag oplopen als dat ritme verstoord wordt."

Moeder Sperzieboon was direct op haar qui vive. "Oh nee! En wat weten ze nog meer van ons?! Heeft het te maken met PRISM?! Waar zit de afluisterapparatuur?! Wat zijn de gevolgen?!"
Tomaat leek licht geamuseerd. "Kalm toch, Ma Boon. Dit is geen reden voor paniek. Het is oud nieuws. En wat in vredesnaam is PRISM?"

Ma Boon praatte de rest van de populatie kort bij over het Amerikaanse aftapprogramma. Samen besloten ze dat het fenomeen aftappen vrij weinig met groenten en fruit te maken had. Perssinaasappel had daar zijn bedenkingen bij, maar hield wijselijk zijn mond.

Even viel er een stilte, toen stelde Tomaat een belangrijke vraag. Die vraag luidde: "Nou en?"
"Nou en wát?" stelde Paprika direct een wedervraag. Tomaat zei: "Nou en - wat kúnnen we met dit nieuws. En wat kan de rest van de wereld met dit nieuws? Wij hebben een dag-en-nachtritme - wat gaat er veranderen nu ze dat weten? Komt er een Partij voor de Groenten, krijgen we een nachtlampje in de koelkast, komt Zij Die Ons Kookt ons voortaan voor het slapengaan een verhaaltje voorlezen? Wat?"

Paprika had er net genoeg over gehoord om dat een beetje te kunnen uitleggen. "Het heeft iets met gezondheid te maken. Dat we resistenter zijn tegen insecten enzo. En ook dat we nog gezonder worden, geloof ik." Die uitleg klopte wel ongeveer en iedereen nam het van hem aan, behalve Champignon. Die zei: "Man, je begeeft je op mijn terrein. Je zit te zwammen." Maar natuurlijk was er niemand die naar dat commentaar luisterde.

Sla en Andijvie hadden zich tot dan toe een beetje afzijdig gehouden, maar wilden nu toch ook graag hun zegje doen. Ze spraken hun verbazing uit over de domheid van de wetenschappers die dit zogenaamd ontdekt hadden. Paprika zei: "Nou nou, dat zou ik nou ook weer niet willen beweren. Dom is iets anders. En misschien gaan ze nu wel iets bedenken waar wij ook voordeel van hebben. Dat we geen jetlag meer hebben en gewoon een beetje energiek in de macaroni belanden."
"Het is wel dom," zei Andijvie. Sla knikte. "Het linguïstisch bewijs ligt er al lang. Wíj komen altijd net uit ons bedje."

Paprika kon niet anders dan hem gelijk geven.
"Maar toch denk ik dat er best baat bij kunnen hebben dat de buitenwereld ons ritme nu ook kent", murmelde hij.

"Ja hoor, absoluut," suste Sla. Even zag hij het bedje waar hij uit kwam voor zijn geestesoog verschijnen.
"Een beetje opschudding kan nooit kwaad."