Tante Anne schrijft

Ik heb al een aantal keren over mijn neefje D. geschreven. Het is tijd voor een update omtrent hem, want hij gaat als een malle.

Bezoek

Een paar weken geleden was hij bij me op visite. Het was zoals altijd heel gezellig. Toen ik in de keuken was en hij niet kwam hij naar me toe kruipen om te kijken waar ik gebleven was. Hij maakte meteen van de gelegenheid gebruik om me een dikke knuffel te geven. Dat vond ik leuk, ik knuffel namelijk heel graag met hem.
Toen ik even later weer in de keuken was (je komt nog eens ergens) kwam hij me helpen koken. Dat wil zeggen: ik kookte en ondertussen haalde hij de pannen die ik niet gebruikte uit het kastje en ging daar vervolgens heel zoet mee spelen. Voor mijn buren was het wel prettig dat ze niet thuis waren op dat moment, want D. gebruikte de deksels als bekkens. Ik denk dat hij over een tijdje bij de fanfare gaat.
Even later ging hij kruipen met één van de deksels nog in zijn hand. Een getypte geluidsweergave komt neer op: "pok - KLENG - pok - KLENG - pok - KLENG - etc".

Op eigen benen

Inmiddels is hij erachter gekomen dat kruipen echt voor baby's is en dus staat hij tegenwoordig op eigen benen. Nou ja, staan deed hij al een tijdje, maar nu gebruikt hij zijn benen ook om van A naar B te wandelen. Vorige week zag ik een filmpje van mijn lopende neefje en hoewel ik heel goed weet dat het om het lopen ging, zat ik vooral steeds een beetje verliefd naar zijn handjes te kijken. Daarmee leek hij zich toch nog een beetje aan de lucht te willen vasthouden. Zo lief.
Ik heb zijn loopje geïmiteerd voor vriend K., die weet hoe schattig het is (want hij heeft zelf kinderen), maar die ook wel een beetje om mijn nogal beeldende uitleg moest grinniken.

Trui

Op de dag dat D. bij mij op visite was, had hij een trui aan en met die trui was iets aan de hand. Dat had ik niet onmiddellijk in de gaten, ik maakte alleen een opmerking over het feit dat er voeten op stonden. ("Hee, heb jij vóéten op je buik?!")

Even later las ik de tekst die erbij stond.
Mijn reactie was nog al hevig. Ik deed iets met mijn benen wat leek op woest hoefgetrappel en ik riep iets in de trant van: "WHAAAAA!!!!" En: "Eeeeecht?!!!" En: "Wat fan-tás-tisch!"

Want op D. zijn buik stond 'Stoer'.
Daaronder die twee voeten.
En daaronder: 

Geweldig hè?!