Een welbehagen

Zo aan het einde van het jaar is het traditie om terug te blikken. Het ene jaaroverzicht is nog niet klaar of het volgende begint. Dan kan ik niet achterblijven, en bovendien is het ook op mijn blog inmiddels een soort traditie om terug te kijken op het voorbije jaar. Dus nou. Daar gaat-ie dan.

Goed
Het gaat goed met mij. Het gaat goed in vergelijking met, het gaat goed in tegenstelling tot.
Ik slaap goed, ik eet weer normaal. Ik ben op vakantie geweest, ik heb een fantastisch nieuw huis en ik ben tante van het allerleukste neefje dat deze wereld ooit gekend heeft.

Dat het nu goed gaat heeft dit jaar wel het een en ander van me gevraagd. Ik heb me er volledig voor moeten inzetten en dat viel werkelijk niet altijd mee. Bloed is er niet aan te pas gekomen, zweet en tranen des te meer. In januari ging ik de uitdaging aan. De uitdaging die neerkwam op: "Anne, alles waar jij je veilig bij voelt, gaan we eens even flink door elkaar husselen en op z'n kop zetten en dan zullen we eens zien wat er van over blijft." Dat klinkt bruut, maar het had er alles mee te maken dat de dingen waarbij ik me veilig waande uiteindelijk nogal destructief waren voor mij. Valse veiligheid. Veiligheid die neerkwam op me willen verstoppen voor heel veel. Veiligheid in angst.

Beter
Dus ik ging de strijd aan. De strijd om weer te eten, de strijd om mezelf objectiever te kunnen bekijken.  Eenvoudig was dat niet, maar ik zette door. Ik heb gevochten en gewonnen. Afgelopen week heb ik het circus grotendeels afgesloten. Ik kreeg complimenten die ik niet meer wegwuifde, maar goed kon ontvangen. En los van die complimenten van anderen, kan ik nu ook welgemeend zeggen dat ik trots op mij ben. Dat ik trots ben dát ik er nog ben en beter dan ooit. Dat heb ik toch maar mooi voor elkaar gekregen.

Best
Nu moeten er alleen nog puntjes op de i.
Daar ga ik me in 2013 voor inzetten. Een nieuwe baan, wie weet ook een nieuwe liefde, een reis. Dat laatste is sowieso een haalbare target. Het is wat ik mezelf beloofde toen ik aan het 'verandertraject' begon. Als ik klaar zou zijn, zou ik dat vieren met een reis. Dus nu mag ik!

Ik ben er weer
De afgelopen week hebben verschillende mensen tegen mij gezegd dat ze zo blij zijn dat ik er weer ben. "Dit is de Anne die ik ken". "Ik vond het zo naar om een vrouw die ik sexy en leuk vond steeds minder te zien worden." "Aan dat dunne heb ik écht nooit kunnen wennen."

Ik blijf op dit pad. Het leven is weer leuk en ik wil er alleen nog maar van genieten. Niet meer bang zijn. Me niet meer laten opnaaien door demonen uit het verleden. Ze zijn niet weg, maar ze zijn waar ze behoren: in het verleden. Nu telt alleen nog maar 'nu', en een beetje 'straks'. 2013 wordt míjn jaar. Na een jaar van vechten een jaar van vieren.

Ik wens u fantastische feestdagen!