Anne in Wonderland

"We're looking for an A word right now. Where is Anne?"

Verhuisd
De verhuizing is een feit.
Het is allemaal vlot verlopen. De gebarricadeerde slokdarm op Verhuisdag 1 was de grootste hick-up. Los daarvan hebben zich geen problemen van betekenis voorgedaan. Wel kleine dingetjes. Op de laatste Verhuisdag lazerde het matras tegen Billy 1, waardoor die boekenkast een latje verloor. Maar hij is nog steeds functioneel, dus het is niet erg.

Kwijt
Bij een verhuizing behoor je ook dingen kwijt te raken en ook dat is goed gelukt.
Volgens de traditie mis ik een paraplu, want ik raak altijd paraplu's kwijt als ik verhuis. Daarnaast ben ik hard op zoek naar een zakje met daarin de losse schakeltjes uit mijn horlogebandje. En lekker onbelangrijk: ik mis een fotoclipje. U kent ze vast wel, zo'n minknijpertje op een voetje en daar kan je dan een foto of een kaart ofzo in doen. Het is een hele leuke, met een eend. Maar vooralsnog is het ding onvindbaar. Net als mijn lievelingspantoffels trouwens.

Huis / thuis
Een ander iets waar ik nog erg naar zoek is mijn thuisgevoel. Ik weet heel zeker dat het gaat komen, maar het is er nog niet. Ik loop nu nog als Alice in Wonderland door mijn huis, me keer op keer verbazend over hoe groot alles is. Ik ben nog geen gekke hoedenmaker tegengekomen, maar het zou me echt niet verbazen als er een deurknop tegen me gaat babbelen. Qua contacten zit ik hier sowieso in een nieuwe situatie; op mijn oude adres deelde ik de voordeur met drie anderen en sprak ik nooit iemand, hier heb ik ineens buren die leuk doen, praatjes maken, me toevoegen op Facebook enzovoort. Er komt vast een keer een tea party, of een unbirthday. Ik denk het echt. En dat is ook meteen een van de redenen waarom ik geloof dat ik me hier prima thuis ga voelen.
Maar nu voelt het nog een beetje als een uit die hand gelopen logeerpartij.

Praktisch
Er moeten ook nog wat praktische dingen geregeld worden.
Zoals internet en televisie. Ik had dat geregeld, maar toen besloten ze bij KPN acuut om de planning ingrijpend te wijzigen en mij daarvan niet op de hoogte te brengen. Gevolg: ik zit nog een week zonder TV. Ik dácht dat ik ook geen internet had, maar toen kreeg ik ineens van twee kanten hulp. Mijn zwager legde me uit hoe ik mijn telefoon als WIFI-hotspot kan gebruiken en de buurman bood spontaan aan dat ik wel even mee mag liften op zijn internet. Dat probleempje is dus succesvol getackeld.
Verder moet ik qua praktisch nog hier en daar mijn nieuwe adres doorgeven (bij de gemeente bijvoorbeeld) en er moeten nog wat dingen gefikst worden in huis. Gordijnen, vloerkleed, lampen. Maar verder gaat alles heel hard de goede kant op.

Resumé
Verhuizen vind ik al met al best een klus, to put it mildly. Waarom het zo hoog scoort in de stressfactoren top tien is me helemaal duidelijk. Maar het is voor een goed doel; ik mag dan nog een beetje als Alice in Wonderland rondstruinen en verdwaasd om me heen kijken naar al het mooie en het grote en het ruime, ik ben bovenal ongelofelijk blij met deze nieuwe plek. Het idee dat het alleen maar fijner, beter en meer 'eigen' gaat worden is zalig. Ik bevind me aan de goede kant van de deur. Ik wil niet weg uit dit Wonderland. En wat nu nog gedaan moet worden, dat komt wel goed. 

"Just begin at the beginning and go on till you come to the end: then stop."