Tussenlanding

De vakantie is goed begonnen.
De landing op Sint Maarten was spectaculair en daarna werden we direct in het Caribische "Mañana mañana" ritme geduwd: bij de gate waren wel mensen, maar geen activiteiten. Toen ik even later toch het vliegtuig kon verlaten restten mij slechts twee vragen:
1. Weet mijn koffer in z'n eentje de weg naar Curaçao?
2. En nu?

Antwoorden
Het antwoord op de eerste vraag luidde "ja". Dat werd mij op Sint Maarten direct al verteld en 's avonds op Curaçao wist ik het helemaal zeker, want toen kwam de koffer in kwestie gezellig tussen zijn soortegenoten - in zeer uiteenlopende maten en kleuren - van de band rollen.
Voor een antwoord op de tweede vraag wendde ik mij tot de tourist information.

Onvoorbereid op pad
Natuurlijk kleedde ik de vraag iets meer aan. Dat ik een paar uurtjes tijd had en of er iets te doen was in de buurt. De mevrouw had een pasklaar antwoord, dat ongeveer als volgt luidde: "Airport uit, linksaf, kwartiertje lopen." En daar wachtte mij dan iets wat leuk was, maar wat precies bleef vooralsnog een verrassing. Maar afijn, je probeert eens wat, dus: airport uit, linksaf en hobbelen maar.
Na vijf minuten dacht ik: "Ik ben gekke Henie niet, ik doe alleen maar alsof." Die gedachte kwam voort uit het feit dat ik om half één 's middags in dertig graden Celsius, niet ingesmeerd, zonder water en met slaapgebrek naar een onduidelijke bestemming aan het wandelen was.

Inside joke
Na tien minuten begon ik tante tourist information te wantrouwen. Ik liep op dat moment langs een vangsrail, want de stoep was tot een abrupt einde gekomen. Het was vast zo'n inside joke. Dat alle automobilisten die mij passeerden wisten: "Ha!! Daar loopt zo'n geintje van de tourist information!"
Maar na een kwartier kwam ik inderdaad ergens uit.
Op dat levensgevaarlijke aanvliegroutestrand.

Geen vleigtuig te zien
Voor even was dat best de moeite waard. Ik kon er wat te drinken scoren en ik troggelde zonnebrandspul af van een Engelse toeriste. Verder kwam er natuurlijk net geen vliegtuig aan, dus dat spektakelstukje heb ik gemist. Heb bord "DANGER" heb ik wel goed op de foto gekregen.
Daarna wandelde ik weer langs de vangrail terug naar het vliegveld, waar ik nog wat rondkeek en waar me na het terug inchecken wat geld uit de zak werd geklopt. Als je het eiland verlaat, moet je daarvoor betalen. Voor mijn argument "Ik was hier amper" waren ze niet gevoelig.

En nu: Curaçao
Inmiddels ben ik al een paar dagen op Curaçao, lekker aan het genieten van zon, zee, strand, zwembad, gezelligheid enzovoort. Niets te klagen.

Wanneer ik weer update weet ik nog niet, misschien pas weer als ik thuis ben. We zullen zien. Voor nu volg ik het principe: "Go with the flow".

En de flow goes geweldig.