Kijk, na vijf dagen herstel ziet mijn oog er zo uit. Een regenb-oog, zoals u ziet. Het is nog niet wat het moet zijn, maar het gaat vooruit. Het doet nog wel pijn; het voelt beurs en ik heb als het ware spierpijn in mijn oog. Ik ben snel moe en heb veel hoofdpijn. Maar ja, dat hoort er allemaal bij. Wie mooi wil zijn, moet pijn lijden. Waarvan akte :)
Ik ben nog steeds trots, dat is een ding dat zeker is. Als ik niet te moe ben, straal ik als nooit tevoren.
Ik ben nog steeds trots, dat is een ding dat zeker is. Als ik niet te moe ben, straal ik als nooit tevoren.
Tegelijkertijd maakt het dingen los. Dingen van vroeger. Dingen die me toen heel erg veel pijn hebben gedaan en die nu naar de oppervlakte komen. Dat had ik niet verwacht. Misschien schrijf ik daar binnenkort nog wel over, want ik voel een blogje over dat onderwerp borrelen. Maar ik weet nog niet zeker of ik het aandurf.
Of ik verder nog iets te vertellen heb? Niet echt! Ik doe niet zoveel dezer dagen. Ik luister DVD's van Youp van 't Hek, ik lees, ik slaap, ik ga naar buiten voor een frisse neus en dat herhaal ik dan zo'n beetje de hele dag in willekeurige volgorde. Veel anders zit er ook nog niet in. Maar morgen staat er een uitje op het program: dan ga ik naar het ziekenhuis voor controle. Dat is dan wel weer spannend.
Wanneer mijn oog weer andere kleurtjes heeft, plaats ik opnieuw een kiekje.
1 opmerking:
Ziet er goed uit, nicht! Eindelijk hoef ik de achterkant van m'n hoofd niet meer te kammen als ik tegenover je zit ;-) Daarover gesproken, gaan we nou nog een happie eten (vorkje prikken zo je wilt) in De Haog?
Een reactie posten