Maai

God looked around His garden
and found an empty place
Then He looked upon the earth
and saw your tired face
He wrapped His arms around you
and lifted you to rest
God's garden must be beautiful
He only takes the best

Zondagmiddag, 15.39 uur. Een sms’je van Maai.

Hey meis, het gaat niet zo lekker hier. Weet niet goed wat ik erover kwijt wil/kan. Ben in de war en weet het momenteel niet goed. Hope you’re okay. Xxx

Altijd sloot ze haar sms’jes af met een paar lieve woorden.
“Take care”
“Keep fighting”
“Ik ben trots op je”
“Zorg alsjeblieft voor jezelf, dat ben je waard”

Altijd wist ze me met zulke woorden een glimlach te ontlokken. ‘Ach wat ben je toch lief’, dacht ik dan. Een sms’je van haar was als een knuffel. Ze vulde mijn mobiel – mijn mailbox, mijn leven - met liefde en vriendschap. Eindeloze gesprekken op MSN. Woordjes van steun. Ellenlange mails.

Het was al even geleden dat ik haar voor het laatst gezien had. Op die dag dat het zulk vies weer was. Het regende, het waaide.
Het was zo’n fijne dag. Praten, lachen, heel veel thee drinken, wandelen met hondje Stempel, foto’s kijken, en de DVD van Assepoester…

Gisterochtend, 9.33 uur. Het immens trieste bericht dat Maai is overleden. Ze heeft daar zelf voor gekozen.

Lieve Maai.
Mooie Maai.
Maai knuffelmeisje.
Maai vechtertje.
Dappere Maai.

En ik dacht aan het sms’je dat ik haar zondag terugstuurde:

Lieve Maai, je hoeft er niets over te zeggen als je dat niet wilt! Ik denk aan je en ik hoop dat je je lieve koppie boven water kunt houden. Take care lieffie!

Ze kon het niet. Ze is kopje-onder gegaan.

Ik had het haar zó gegund. Een mooier leven. Een gelukkiger leven. Misschien is het maar beter dat ze niet meer hoeft te vechten nu. Dat ze rust heeft.

Lieve Maai. Ik ben er trots op je gekend te hebben en ik zal je verschrikkelijk missen.
Dag meisje!