Eergisteren zat ik met vriendin J. op een terrasje. We kwekten natuurlijk heel veel, want dat doen wij nu eenmaal. Op een gegeven moment zei ik: "Ik ben denk ik gewoon geen vrouw waar mannen stante pede als bij toverslag verliefd op worden."
Ik meen dat. In mijn 26-jarige leventje heb ik nog maar één keer een ware oerknalverliefdheid meegemaakt, en de oplettende lezer weet hoe dat is afgelopen. Het is niet dat ik het als probleem kwalificeer, maar na ruim drie jaar vrijgezel zijn is het wel iets om over na te denken. En ik denk dat ik het inmiddels ook wel snap. Een beetje dan.
Ik ben gewoon niet standaard. En dat siert me, al zeg ik het zelf. Maar deel van het niet standaard zijn is ook dat ik dus niet zo goed ben in flirten. Een praktisch voorbeeld.
Stel: een meisje heeft een date op een locatie naar keuze met een aantrekkelijke meneer.
Stel ten tweede: op haar route naar de locatie naar keuze wordt ze overvallen door een wolkbreuk, raast er net een orkaan over, werkt het weer anderszins bepaald niet mee.
Er zijn meisjes die dan nóg ter plaatse arriveren met een look als ware zij de centerfold van de FHM. De mascara zit nog netjes, haar jas heeft de regen goed tegengehouden en de wet-look geeft het totaalplaatje alleen maar wat extra sjeu.
Zo'n meisje ben ik niet. Als ik in zo'n situatie beland, enter ik de datelocatie als was ik de centerfold van de TamTam. Ik weet niet of iemand dat blaadje nog kent, maar om u een idee te geven: op de posters in de TamTam stond meestal een verontwaardigde aap of een beteuterde pandabeer. En ik weet die twee dan ook nog op doortastende wijze te combineren, want meestal kom ik op zo'n moment vloekend en onder de mascara binnenzeilen. Weg charme.
Die andere meisjes weten bijvoorbeeld ook precies hoe je met je wimpers moet wapperen, op welke momenten je een man even licht moet aanraken (en waar), en zonder dat ze zelf dan verder een bijdrage van betekenis leveren aan de conversatie, winden ze het heerschap toch om hun vingertje.
Dat ben ik ook niet. Ik klets vrolijk en veel (never a dull moment), en als ik met mijn wimpers wapper is de hoogst haalbare reactie: "Heb je last van je lenzen?" Uhuh.
En zelfs mijn USP, 'humor', komt niet altijd van pas. Want mannen en vrouwen hebben een andere invulling van de kwaliteit 'gevoel voor humor', wist u dat? Mannen vinden 'gevoel voor humor' dat zij om zijn grapjes lacht. Vrouwen vinden 'gevoel voor humor' dat hij haar aan het lachen kan maken. Ik vind 'gevoel voor humor' dat een man om mijn grapjes lacht (ziehier: mijn mannelijke kant) en dat we elkaar een beetje 'opzwepen' met grapjes en er een bescheiden wedstrijdje scherp zijn van maken. Want echt: pareer mijn rake opmerkingen, schiet op het juiste moment in de lach en verras me met jouw grappen en je hèbt me. O, en als ik weer eens losbarst in zelfspot: doe mee! Ga niet tuttelen van "Och" en "Dat valt wel mee", want ik hóu van zelfspot. Bof ik even dat ik mij daar ook nog eens goed voor leen.
Nu klinkt dit alles misschien als "hoe zeik ik mezelf af in drie korte bedrijven", maar zo moet u dat niet zien. Want ik wil niet anders zijn. Ik wil niet zo'n gewiekste mannenverslindster zijn. Als ik al het bovenstaande zou moeten veranderen om succes te hebben in de datingscene, dan wordt mijn ware ik aangetast. Nou, en dat lijkt me niet de bedoeling.
Dan maar geen liefdes op het eerste gezicht.
Liever op het tweede of het derde.
En dat het dan om mij gaat in plaats van om uiterlijk vertoon.
7 opmerkingen:
Je bent niet standaard. De facto juist. DE man is dat derhalve wel, getuige je uitgangspunt van uiterlijk vertoon?
Nee, mijn ideale man is niet standaard. Alsjeblieft niet.
Dat is nu jammer, wilde ik een mini-polemiekje aangaan naar aanleiding van generalisaties aangaande mannen op dit blog, druk ik me met 'DE' voor tweëerlei uitleg vatbaar uit. Ik doelde dus niet zozeer op jouw ideale man, doch op jouw beschrijving van DE man in z'n belachelijke algemeenheid.
In mijn beleving had het echt niet uitgemaakt hoe verregend je ook was binnen gekomen, maar wel dat vloeken en tieren. Was dan binnen gekomen met een grote glimlach, ja zelf met snot onder je neus, dat had indruk gemaakt. Met een open blik van ik heb het ondanks regen en storm gehaald.
Fokke
PS En als het de juiste vent was dan had hij jouw zijn zakdoek gegeven. Wel een schone natuurlijk die heb je als man eigenlijk altijd bij je in het geval als er tranen mochten vloeien.
@Anoniem: you've lost me. Leg uit...
@Fokke: dat vloeken valt wel mee hoor, je moet het meer zien als mopperen. Maar over die zakdoek... nee dank je. Ik vertrouw die dingen niet.
Mannenverslindsters be gone!
Ergens ben ik het met je eens: het gaat om wie je als persoon bent met alle hebbelijkheden, maar uiterlijk is bepalend in de eerste zeven seconden.
Iemand die als een bezopen kat binnenkomt, een half uur te laat is wegens een lekke band, waar de mascara overal zit behalve waar het oorspronkelijk is aangebracht, al het natte haar voor de ogen en al struikelend, vloekend en mompelend een café binnenkomt, is stiekem best wel aantrekkelijk.
@ anne
I know I've lost you...
Dag kleine, 't gaat je goed. Liefs uit... ach, je weet wel waar.
Een reactie posten