U zei?!

De laatste tijd was ik hard bezig om mijn blog te veranderen in een medisch handboek. Een cyste hier, een kwaaltje daar... geen goede ontwikkeling, al met al. Er moest nodig weer wat lucht en humor aan te pas komen, voor de balans. Daarom ben ik maar eens bij gaan houden wat voor onzin ik mensen hoor uitkramen. En dat is heel wat, getuige onderstaande lijst...

"Dat was een broek met korte mouwen."

"We moeten toch onze eigen erwtjes doppen."

"'s Nachts zie je gewoon meer bomen op de weg."

"Ik had even iets uit de losse pols gezogen."

"Ik wil het uit je eigen lippen horen!"

"Daar heb ik een zwaar hoofd in."

"Wij wonen in een Venix-wijk."

"Ik ben heel slecht in geheugen."

"Hier heb ik echt naar uitgeleefd!"

"Dat loopt de pan uit."

"Als er iemand met beide benen in de aarde staat, dan ben ik het wel."

"Ik zit in de gebakken peren."

"Na lang zwikken en wegen..."

"Mijn benen gaan er helemaal van stromen!"

"Dat ging zó plotsklapselings..."

"Volgens mij zijn er best veel mannen die de boodschappen koken."

"Dat is mijn pet ontstegen."

"We hebben het even achter de coulissen besproken."

"Ik fietste onder de tunnel door."

"Dan kan je lekker op je gemoed rusten."

"Dat heeft hij voor zijn rekening gekregen."

"Daar hebben we even over stilgestaan."

En om mezelf nog even te kakken te zetten (zelfspot is een goed iets), dit zei ik laatst vol vuur in een relaas over De Liefde:
"Het blijft toch een kwestie van aanstoten en aftrekken."

Heeft u input? Ik hoor het graag!