Oogzaken

Zo nu en dan zie je ze in de supermarkt of in de winkelstraat. Kleine kleutertjes met een pleister op hun oog. Soms een vrolijke kinderpleister, vaak een saaie bruine, en meestal ook met een brilletje op hun kleuterneusje. Aandoenlijk vind ik dat. Schattig.

Komend weekend mag ik (Anne, 25 jaar) twee dagen lang met zo’n pleister op mijn oog lopen. Een saaie bruine, dus echt rock ’n roll wordt het niet, maar ik vind het tamelijk komisch.

U vraagt zich misschien af waarom. Een terechte vraag, dus ik leg dat even uit.
Mensen die mij kennen, weten dat ik een nogal ruime blik op de wereld heb. Dat heeft alles te maken met mijn rechteroog. Dat oog leidt een eigen leven, wat er in de praktijk op neerkomt dat mijn oog te ver naar rechts staat. Ik beschik goddank over meer dan genoeg zelfspot om hier prima mee te kunnen leven en mijn arsenaal ‘ooggrapjes’ kent geen grenzen.

Maar als je even doorvraagt en een beetje in mijn onzekere kant prikt, dan zul je ontdekken dat dat hele oog niet alleen dwars staat, maar me ook flink dwars zit. Dat ik er van baal. Dat ik het lelijk vind. Dat het me onzeker maakt en dat ik af en toe flink moet opboksen tegen (voor)oordelen van mens & maatschappij. Dat ik het heel akelig vind dat er mensen zijn die me soms benaderen of ik lijpe Lotje ben, of kinderen die me ongegeneerd aanstaren (want geen enkel mens is zo conformistisch als een kind).

Als ik ergens geen vrede mee heb, dan verander ik het. Alleen dit was heel lang niet te veranderen. Totdat ik afgelopen donderdag in de stoel van een orthoptist zat, die enorm kundig was en aan het eind van haar metingen een verheugende conclusie trok. “Er is geen enkele reden om jouw oog niet recht te zetten. Dus dat gaan we doen.” Die opmerking zorgde ervoor dat mijn gezicht bijna in een totaalruptuur scheurde van de glimlach die tevoorschijn kwam. Mijn oog! Rechtgezet! Mijn doorn-in-mijn-oog oog!!

Het enige wat nog moet, is de maximale hoek meten waarin het oog staat, zodat ze weet hoeveel er gecorrigeerd moet worden. Voor het meten van die hoek moet mijn oog dus even een weekendje niet-functioneel zijn. En daarom moet ik twee dagen zo’n piratenpleister opplakken.

Voor elke andere reden zou ik het verschrikkelijk vinden, maar komend weekend ben ik met alle liefde en plezier een piraat.

Want behalve die pleister, heb ik vooral een schitterend doel voor ogen.