Vrijdag ben ik naar ‘Komt een vrouw bij de dokter’ geweest en ik moest niet huilen.
Ik. Die niet moet huilen bij een zielige film.
Denkt u daar even rustig over na.
Maar het was echt zo. Ik had twee pakjes zakdoeken bij me, maar die bleven nagenoeg onaangeroerd. Nagenoeg, want het was loopneuzenweer, dus ik moest even snuiten. Verder was er één scène waarbij ik een brokje in mijn keel en een traantje in mijn ooghoek voelde. Maar dat traantje droogde ook weer op in die ooghoek en nam niet eens de moeite om over mijn wang te biggelen.
Nu is de vraag natuurlijk: waarom? Ik heb twee mogelijke verklaringen, die ik even met u doorneem.
1. Het lag aan mij
Het kan zijn dat ik door omstandigheden emotioneel ben afgevlakt en opgedroogd. Nog niet eens zo heel lang geleden typeerde iemand mij als ‘hard en cynisch’, dus daar past dat best bij. Toch heb ik hier mijn bedenkingen bij. Want normaal zit ik altijd als eerste te janken bij zielige films. Als enige vaak ook. En niet eens alleen bij zielige films trouwens. In theorie kan ik zelfs huilen om Sesamstraat. Hoe emotioneel wil je het hebben?
2. Het lag aan de film
Deze optie klinkt plausibeler. Het was een mooie film hoor, heus. Maar er klopte zoveel nèt niet. En er was zoveel anders dan ik het me voorstelde toen ik het boek las. Ik heb het boek meerdere keren gelezen (en in die zin ligt het dan misschien weer wèl aan mij), en de meest schrijnende feiten waren in de film weggelaten. De scènes die mij in het boek in huilen deden uitbarsten, brachten mij in de film slechts een bedachtzame frons. En bij de sterfscène moest ik lachen. Een veeg teken.
En dan nog iets: de acteurs.
Barry Atsma: prima. Goede typecasting, overtuigend gespeeld. Carice van Houten: neuh. Terwijl ik Carice dus normaal gezien echt heel goed vind. Maar hier vond ik haar niet de sympathie hebben die Carmen in het boek wel heeft. Ze speelde te hard, te meedogenloos. Zelfs in scènes waarin ze toegeeflijk was naar Stijn, zat er nog iets bitters. Vond ik niet fijn. In de voorbije weken heb ik zo vaak gehoord dat ze een glansrol speelt in de film, maar ik ben het daar niet mee eens. Ik vond haar in bijvoorbeeld Zwartboek véél beter.
Iedereen is lyrisch over deze film. De media staan er bol van en het ‘gaat dat zien’ is niet van de lucht.
Maar ik vond het boek beter.
3 opmerkingen:
BYNA iedereen is lyrisch over de film...
Klopt. Met wat je zegt. Voor een deel dan. Na mijn mening. Ik moest samen met mijn zus namelijk wel onwijs erg huilen. Maar misschien komt dat ook wel door omstandigheden... Maar ik vond Carice van Houten gewoon ook niet goed. Ze paste gewoon niet in die rol die personage Carmen. En ook niet die gene die Roos speelde. Het klopte niet voor mijn gevoel. Dus daar had ik dan weer iemand anders liever die rol zien spelen. Voor de rest blijft het een ontroerend verhaal, maar het boek blijft altijd beter!! Vind ik...
Liefs,
Elise
Ik ben en blijf stiekem een beetje verliefd op Carice. Wat ik verder van de film vond....je mag meelezen op mijn blog als je wilt. Give me a sign.
Volgens mij heb je mijn 06 zelfs nog. En anders sms ik je even.
xxxx
Een reactie posten