Een kerstverhaal

Mijn beste kerstverhaal speelde acht jaar geleden. Ik werkte in die dagen als verkoopster slash wegwijzer bij de ToeristShop in Middelburg.

De ToeristShop was een VVV-achtige instantie. Ik moest Duitsers de weg wijzen en ansichtkaarten, postzegels en souvenirs verkopen en B&B’s boeken.

Het contact met de klanten was leuk, maar oh, de werksfeer.
Mijn baas heette Y. en zij had bij diverse managementcursussen geleerd hoe ze om moest gaan met haar personeel. Daarom vroeg ze altijd keurig hoe het met me ging, maar vergat daarna te luisteren naar het antwoord. Wat ze niet had geleerd, was om haar personeel op een nuttige manier bezig te houden in een kleregat waar in de wintermaanden alleen de inheemsen rondsloffen. Uiteraard hebben die geen toeristische info nodig. Daarom bracht ik mijn schoolboeken mee en zat in de verloren uurtjes (grofweg van negen tot vijf) te studeren.

De dag kwam dat Y. ontdekte dat ik studeerde onder werktijd. Ze ging toen andere klusjes voor me verzinnen. Zo moest ik een deel van de souvenirtjes inpakken, zodat we daar geen tijd aan kwijt waren als er een klant was. Terwijl: àls er een klant was, dan wilde je die zo lang mogelijk vasthouden, want het was vaak de enige levende ziel die je op een hele dag zag.

Gelukkig voor Y. werd het toen kerstvakantie en na de kerstdagen had ze dé oplossing voor het werktekort. Ik moest de kerstboom aftuigen. Dus ik aan de slag. Ik kletterde een paar ballen tegen de plavuizen en klauterde op een stoel om de ornamentjes bovenin de boom te verwijderen. Er hing alleen één kerstbeertje waar ik niet bij kon, dus die liet ik hangen.

Wist u dat een kerstbeertje laten hangen grote gevolgen kan hebben?

Een paar dagen later ontbood Y. mij in de shop. We moesten praten. Ze was niet tevreden over mij. Ik studeerde onder werktijd, ik liep de kantjes er vanaf, et cetera. Dat was allemaal nog tot daar aan toe, maar besefte ik me wel dat ik nu echt te ver was gegaan? Ze had me toch gevraagd om de kerstboom af te tuigen? Ik zei: “Ja, dus dat heb ik gedaan.” Zij zei: “Nou, dat heb je niet goed gedaan. Er hing nog wat in.” Ik zei: “Klopt, daar kon ik niet bij.”
Een hoop gehakketak kortom, en ik wilde het liefst die hele kerstboom in haar endeldarm proppen.

Om kort te gaan: het niet goed aftuigen van de kerstboom leidde tot mijn ontslag. Een kerstbeertje deed mij de das om. Ik kon er geen traan om laten.

Ik ben toen als columniste bij de PZC gaan werken.
De rest is geschiedenis.