StomStom

Het navolgende verhaal gebeurde afgelopen donderdag al, maar heb ik ooit iets gezegd over chronologie op mijn weblog? Nou dan.

Ik moest naar een schrijfcursus. Waarom? Omdat iedereen dat moet. No exceptions. Een dag lang mocht ik open deuren gaan intrappen en ik verheugde me er niet op. Collega L. had ook nog eens heel ironisch tegen mij gezegd dat “als iemand hier dat nodig heeft, ik het wel was”, dus ik ging er met frisse tegenzin heen.

Althans, dat was de bedoeling.

De cursus werd gegeven op een locatie daar waar de verharde wegen ophouden en waar dus nauwelijks te komen is. En dan had ik ook nog een routebeschrijving van likmevestje. Het enige dat ik wist was dat ik een kwartier moest lopen, maar waarheen? Ik had geen idee.

Om een lang verhaal kort te maken: ik dwaalde. Heel Drs P.-verantwoord ging het van “heen en weer” en dan af en toe ook nog wat links en rechts om te kijken of het dáár dan was. Maar het was nergens. Of nou ja, het was wel ergens, maar niet waar ik liep. Dit kwam mijn toch al niet opperbeste humeur in geen enkel opzicht ten goede. Ik vervloekte de routebeschrijving, het kaartje, en die hele klotecursus met vlammende passie.

Juist toen ik besloten had om rechtsomkeert te maken en naar kantoor te gaan om daar min of meer vrijwillig uitgehoond en bespot te worden (volgens andere collega L. was het “heel makkelijk te vinden” namelijk), kwam ik collega F. tegen. Die had ook geen flauw idee waar we moesten zijn. Maar ik was toen al zover dat ik in elk geval kon vertellen waar het niet was. Zulk soort informatie kan ook nuttig zijn.

Met mijn kaartje, zijn inzicht en nog een dosis speurwerk, kwamen we uiteindelijk op de cursuslocatie. Een kwartier te laat, mopperend en met zere voeten van het lopen. Maar ik was er. En de rest van de dag heb ik me ondergedompeld in open deuren en bleek ik meer verstand te hebben van de materie dan de trainer. Maar dat is weer een verhaal op zichzelf.

De moraal: een schrijfcursus is niet mijn eerste levensbehoefte. Een cursus navigatie daarentegen wel. Want wat voelde ik me stom toen ik het écht niet kon vinden.

Maar goed, uiteindelijk ben ik er gekomen. En de afgang bij mijn collega’s is me tenminste bespaard gebleven. Hoe slim het is om dit op mijn log te zetten, laat ik maar in het midden…