Er is een idee in mijn hoofd geslopen. Het ging geleidelijk, voorzichtig, maar het zocht een lekker plekje in mij en vleide zich daar neer. Ik wende langzaam aan dat idee, leerde het steeds wat beter kennen. En nu willen het idee en ik samen verder, actie nemen, aan de slag.
De afgelopen drie jaar zijn nogal turbulent geweest. Met sneuvelende relaties en een gebroken hart dat zich maar moeilijk liet lijmen. Met een verhuizing naar Den Haag, en daarvoor ook nog een debacle met een koophuis.
Ik dacht dat ik nooit weer een huis zou kopen. Nooit weer een relatie zou aandurven. Beiden zijn ook nog niet gebeurd, maar in mijn hoofd is dat, in elk geval voor een deel, wel aan de gang. Het was nogal paradoxaal: aan de ene kant durfde ik geen relatie aan en aan de andere kant verzette ik me in alle hevigheid tegen het alleen zijn. En nog steeds had ik het graag anders gezien, maar ik vind het wel prima. En dat heeft alles met dat idee in mijn hoofd te maken.
Kleine meisjes worden groot, en ik vorm geen uitzondering op die regel. Het idee in mijn hoofd is om een huis te gaan kopen. Helemaal zelf. Helemaal alleen. Helemaal voor mij. Naar mijn smaak, naar mijn goeddunken. Ik zet nu voorzichtige maar vastberaden eerste stappen. Ik heb zelfs al een huis gezien waar ik tot over mijn oren verliefd op ben, maar ik moet eerst nog een hypotheekgesprek voeren. Dat staat ook al gepland.
En ik ben trots, hoor. Want om deze stap te kunnen zetten, heb ik wel het één en ander moeten overwinnen. Maar blijkbaar is het nu zover en kan ik - zo voelt het althans - weer verder met mijn leven, zonder aan de korsten van oude wonden te blijven krabben. Die zijn nu zover geheeld dat ze ook niet meer zullen bloeden als ik het korstje er per ongeluk toch af stoot.
Het zit er aan te komen. Andere tijden. Mijn eigen plekje. Van mij en van mij alleen.
En wie daar dan ooit bij wil komen, die is welkom. De koffie zal klaar staan en misschien bak ik zelfs wel een appeltaart om het te vieren.
Maar voorlopig doe ik het liever alleen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
U Zei?! - Deel 36
De laatste maanden verzamelde ik weer heel wat verhaspelingen. Hierbij de nieuwe lijst. Om de donkere dagen en de gedeeltelijke lockdown wat...
-
De laatste maanden verzamelde ik weer heel wat verhaspelingen. Hierbij de nieuwe lijst. Om de donkere dagen en de gedeeltelijke lockdown wat...
-
Hier een blog van de Firma 'Altijd Wat Bijzonders". Ik ging woensdag even naar de huisarts, wegens pijn in mijn schouder. Ja, en ee...
-
Die boeren en die vrouwen, die maken het me niet makkelijk dit jaar. Gisteren was het echt een saaie aflevering. Vorig seizoen was het heus ...
2 opmerkingen:
Appeltaart=lekker, ik zal van te voren bellen okay?
Applaus voor jezelf!
Ik weet hoe moeilijk het is. Maar ook hoe goed het voelt als je weer controle krijgt/neemt.
Ik kom een keer voor die appeltaart!
Tanja
Een reactie posten