Mijn laatste week als 24-jarige verliep niet helemaal soepel. Na mijn botsing met de bestelbus, had ik donderdag weer wat.
Na afloop van de theatersporttraining gingen we nog even wat drinken bij Xieje. Daar raakte ik aan de praat met een paar mannen. We waren net aanbeland bij het typische kroegonderwerp ‘geloven in God’, toen mijn lens verschoof. Ik probeerde hem terug te schuiven, maar dat lukte niet. De lens viel uit mijn oog, op de stoffige vloer van de donkere kroeg.
“Zeg dat ze het licht hier aan moeten doen. Nu!" riep ik daadkrachtig naar K., die aan de bar stond. K. regelde dat, want ik ben erg dwingend als het op toestanden met lenzen aankomt en hij is daar gevoelig voor. Vervolgens zakte één van de mannen op zijn knieën en startte onze zoekactie.
“Je hebt me wel snel op de knieën”, zei hij.
“Ja, ik maak wat los bij sommige mensen”, zei ik.
De tweede man haalde een zaklamp tevoorschijn.
“Waarom neem jij in godsnaam een zaklamp mee naar de kroeg?” vroeg ik verbaasd.
“Om lenzen te zoeken”, antwoordde hij ad rem.
Er werd gezocht, getast, gewreven, op kleding geklopt, op onwaarschijnlijke plaatsen gespeurd en bovenral werd de moed niet opgegeven. Want hij móést daar zijn.
En jawel! We vonden de lens.
Ik was… euforisch is denk ik het juiste woord. Ik wilde alle aanwezigen wel knuffelen en een dansje doen. Totdat ik de lens in mijn oog wilde doen en bleek dat hij niet ongeschonden uit de strijd was gekomen. Er zat een barst in. Daarna had ik twee halve lenzen. Zoiets noem je een deceptie.
Ik baalde als stro. De man die voor mij op zijn knieën was gegaan probeerde het te relativeren met de woorden dat het niet het einde van de wereld was. Daar had hij gelijk in. Maar hé, zonder lenzen ben ik als een hoer zonder condooms. Ik kan niet werken, het kost me (dus) geld en ik word er gevaarlijk en heel chagrijnig van.
Gelukkig had ik mijn oude lenzen nog thuis, dus het valt inderdaad wel mee. Een nieuwe lens is inmiddels besteld. Toch blijft het een typisch geval van 'operatie geslaagd, patiënt overleden'.
Dat is best een beetje jammer.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
U Zei?! - Deel 36
De laatste maanden verzamelde ik weer heel wat verhaspelingen. Hierbij de nieuwe lijst. Om de donkere dagen en de gedeeltelijke lockdown wat...
-
Die boeren en die vrouwen, die maken het me niet makkelijk dit jaar. Gisteren was het echt een saaie aflevering. Vorig seizoen was het heus ...
-
Hier een blog van de Firma 'Altijd Wat Bijzonders". Ik ging woensdag even naar de huisarts, wegens pijn in mijn schouder. Ja, en ee...
-
Dat je iets wil, dat je iets heel graag wil. Dat je weet dat het ook zou kunnen, mits. Zou kunnen, als. Dat je weet dat het daarom nooit ver...
2 opmerkingen:
het goede nieuws is, er zijn nog galante mannen in de wereld.
Exactly!
En jij kan dat weten... Dankjewel voor je e-card!
Een reactie posten