Er was een tijd dat ‘op vakantie gaan’ makkelijk was.
Op een dag vertrokken we gewoon. Dat daar organisatie aan vooraf ging, dat ging volledig langs me heen. Op een ochtend werd ik op de achterbank ingemetseld tussen een butagasfles, een teiltje (voor m’n zus, om te kotsen), vier slaapzakken en een grote De Waard tent. En dan wist ik: als ik word uitgepakt, zijn we in Engeland.
Tegenwoordig liggen die dingen anders. Ik moet nu namelijk zelf mijn vakantie regelen. Daaraan voorafgaand moet ik verzinnen waar ik naartoe wil. Dan moet ik me nog over mijn twijfels heen zetten, mezelf een schop onder mijn kont geven, zestien keer het boekingsformulier invullen en de zeventiende keer dan ein-de-lijk ook echt op verzenden klikken.
Vorig jaar kwam ik op deze manier met een groep singles in Zuid-Frankrijk en Barcelona terecht. Dat was leuk. Momenteel denk ik over Italië. Los van het denken, ben ik ook heel erg veel aan het ‘ja-maren’ over Italië. Terwijl er eigenlijk heel weinig verkeerd kan gaan. En toch verzin ik doemscenario’s.
Tegen scenario 1, slecht weer, ben ik wel opgewassen na zestien jaar kamperen in Engeland. Hoewel mijn ouders altijd riepen dat het ‘enorm meeviel’ met het weer op dit eiland, herinner ik me toch van die regenbuitjes die drie weken aanhielden. Bovenal herinner ik me mijn vader die als de grote hopman voorin de tent zat en drie weken lang beweerde dat het ‘daar’ al lichter werd.
Doemscenario 2 is een ongezellige groep. Maar goed, ik kan ook heel ongezellig doen hoor, dus dan pas ik me wel aan. Bovendien denk ik dat het feit dat je samen op vakantie bent een goed sociaal bindmiddel is. Vorig jaar kon ik het ook niet met iedereen vinden en heb ik zelfs ruzie gemaakt. Tóch was het al met al gezellig.
Doemscenario 3 is het echte rampscenario, met neerstortende vliegtuigen, gewapende overvallen of ontploffend Rome. Ik ken de plannen van Al Qaida voor het komende jaar niet hè. Maar ik denk eigenlijk dat het wel mee zal vallen. En anders doe ik gewoon nu alvast een beroep op mijn beschermengeltjes: wees waakzaam!
Kortom: geen enkel doemscenario is erg genoeg. Ik kan die vakantie gewoon boeken.
Waarom doe ik het dan niet…?
1 opmerking:
Lieverd, why worrie? Ga mee naar Buitenkunst met ons dit jaar!!! We gaan twee weken. De laatste week van juli en de eerste van augustus. Schrijf je in en organiseer jezelf een tentje. Wij gaan de eerste week alleen met Hedzer en Marijn (die allebei onder de pannen zijn in het kinderprogramma, en de tweede week alleen met Marijn. Thije gaat logeren.
Tis superleuk, je kunt er elke dag iets anders doen. Het stikt er van de singles en het weer... Tsja, dat doemscenario hangt natuurlijk wel een beetje realistisch te wezen zo in het Nederlandse Drenthe, maar goed... Dat overleven we samen ook wel weer.
Dikke zoen F.
Een reactie posten