De laatste kus

(vervolg op Dat)

Meer dan vrienden, minder dan geliefden.
Uiteindelijk werkt dat niet.

Hoe de liefde werkt, dat weet ik sowieso niet zo goed. Wel dat ik het in grote hoeveelheid bij jou vond.

Dat het eerst nog genoeg was, maar dat het een keer zou stoppen, dat wist ik ook.
Sinds gisteravond weet ik dat het moment gekomen is. Meer jouw moment dan het mijne, want je timing is nogal venijnig. Maar ik kan het hebben, omdat ik wist dat het ging gebeuren.

Dat de heimwee naar een droom de toekomst in de weg kan staan, dat heb ik er wel van geleerd. Dat ik een sterke vrouw ben heb je me zelf verteld, en hell yeah dat dat waar is. Ik kan dit rationeel benaderen, wat niet wil zeggen dat ik er niet heel hard om moet huilen.

Maar ik huil met opgeheven hoofd.

Dat dit uiteindelijk ook veel beter is. Dat ik heel blij ben met je eerlijkheid. Liever dat ik weet wat er is, dan dat ik alleen maar merk dàt er iets is. Dat de schijn van valse veiligheid toch niet eeuwig opgehouden kan worden.

Dat ik van je blijf houden, dat weten we allebei. Dat mag ook. En jij ook van mij. Dat we elkaar daarom niet helemaal kwijtraken.

Dat de titel dus niet helemaal klopt. Het is niet echt de laatste kus.
Alleen zal het voortaan op de wang zijn.