TivoliVredenburg, zondag 16 december 2018. Het podium was gevuld met helden. Ze waren bij elkaar om opperheld Harry Bannink te eren met een magistrale voorstelling. Samen met vriend B. zat ik in de zaal.
De grote Harry Bannink
Iedereen in Nederland kent wel iets van het werk van Harry Bannink. Hij componeerde meer dan 3000 liedjes en werkte samen met grote namen als Annie M.G. Schmidt en Willem Wilmink. Hij maakte muziek voor onder meer Sesamstraat en Klokhuis en zat bij Ome Willem op het podium als hoofd-geitenbreier.
Gijs Groenteman eerde Bannink met een inmiddels 40 afleveringen tellende podcast. In elke aflevering deelt iemand herinneringen aan de grote Harry Bannink - variërend van Henny Vrienten tot Wopke Wilmink tot Flip van Duin. Het zijn stuk voor stuk prachtige interviews. Dit bracht een programmamaker bij de VPRO op het geniale idee voor het muzikale eerbetoon waar ik dus getuige van mocht zijn.
Hoogtepunten
Een deel van de muzikale nalatenschap van Bannink werd ten gehore gebracht door grote namen als Frank Groothof, Loes Luca, Edwin Rutten, Hans Dorrestijn en Remko Vrijdag. We schommelden mee op de emoties, die varieerden van kinderlijke blijheid tot nostalgie – en soms was het verschil tussen die twee opmerkelijk klein. Loes Luca en Ellen Pieters zongen Johnny Afdruiprekje, wat ik als kind het aller grappigste liedje ooit vond. Wieteke van Dort zong het onvolprezen poep-en-pies-menuet. Remko Vrijdag ontroerde met De Kruik. Ook zong hij het prachtige kippenvellied Stormvloedkering, het allerlaatste lied dat Bannink opnam voor hij met pensioen ging. Van dat pensioen genoot hij slechts drie dagen; toen overleed hij. Totaal onverwacht.
Het mooiste van de avond
Ontroering en nostalgie zijn natuurlijk schitterend. Maar het haalde het toch niet bij de mooiste en grootste verrassing van de avond. De grootste naam die zijn opwachting maakte: Tommie! Ik bedoel: poeh hee! Had ik als kleuter geweten dat ik dertig jaar later in één ruimte zou zijn met Tommie, dan had mijn leven er totáál anders uitgezien (?). Aan het eind van de avond verklaarde ik – slechts in lichte mate bevangen door jeugdsentiment en diepe liefde, dat Tommie voor mij de Weg, de Waarheid en het Leven is. Ik ben in Tommie.
We kregen ook enig inzicht in het functioneren van Tommie. Zonder de grote geheimen prijs te willen geven, kan ik u wel vertellen dat er iemand is die kan zeggen: “Mijn beroep? Ik ben de rechterhand van Tommie.” Maar echt.
Joepie de poepie
Edwin Rutten sloot de avond af. “Dag lieve rakkers”, zei hij tegen de aanwezigen, “Wat zijn jullie groot geworden!” Geheel volgens protocol vroeg hij of er ook wel meisjes in de zaal waren. En of er ook jongens waren. Om daarna misschien wel de bekendste compositie van Bannink – en de bekendste tekst van Willem Wilmink – in te zetten. Met z’n allen deden we ‘Deze vuist op deze vuist’, onder leiding van Ome Willem himself.
Het was het perfecte eind van een perfecte avond. En zo er een hemel is, dan hoop ik dat Harry Bannink op de eretribune zat, naar de voorstelling keek en tevreden knikte.
De televisieregistratie van dit onvergetelijke eerbetoon wordt op 23 en 30 december uitgezonden in het programma Vrije Geluiden, 10.30 uur op NPO1.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten