Gisteravond konden we weer genieten van een uur aandoenlijk geklungel op de boerderij. Iedereen wil iedereen beter leren kennen - wat in theorie een prima gemeenschappelijk vertrekpunt is. In de praktijk is David de enige die er echt werk van maakt.
Bij Herman werd het eerste meisje naar huis gestuurd. Bij de andere boeren volgt het eerste keuzemoment binnenkort. Dit leidt niet tot een meeslepende concurrentiestrijd. Integendeel. Bij BZV lijkt het vooral een kwestie van de langste adem. Lethargische onderwerping en wachten tot het gedaan is.
Een huishoudtip
Vindt u het ook zo vervelend om na het aardappels schillen een extra bakje te moeten afwassen? Probeert u dan de huishoudelijke tip van Riks eens! Schil uw aardappels in het vervolg boven de prullenbak. Dat geeft minder troep èn het scheelt afwas! Totally amazing!
Bij Riks is de situatie inmiddels vrij overzichtelijk, alleen weet hij dat zelf nog niet. Marit wil hem, en hij wil Marit. Hopla, kat in 't bakkie. Ze moeten het alleen nog even tegen elkaar zeggen.
Eline denkt dat ze nog steeds in de race is en wil haar kansen vergroten door 'momentjes te pakken' met Riks. De rest van haar bekentenis verzandde in een Dominee Gremdaat-achtige monoloog:
"En dan denk ik 'ja! ja!', maar ook 'nee!'"
Het volgende intermezzo ging over het verschil tussen een blender en een staafmixer. Dat klinkt als het begin van een slecht raadseltje - maar het was gewoon een extra huishoudtip. In het heel, heel kort komt het hier op neer: een blender heeft een deksel en een staafmixer niet. Ergo: een staafmixer geeft minder afwas. Tel uit je winst!!
Enfin. Claudia liep af en toe ook door het beeld. Zij heeft het druk met gevoelsmatig dingen denken. Misschien moet ze haar koffer maar vast weer gaan inpakken - want het lijkt er niet op dat ze nog echt een rol speelt daar in Canada.
Het echte BZV
In dit tot nu toe tamelijk saaie BZV-seizoen werden we gisteravond verblijd met authentieke BZV-beelden. Bij Olke werden er armen in een koe gestoken! Iedere fervente BZV-kijker verheugt zich evenzeer op dat moment als op een eerste zoen of wat geflikflooi. De arm in de koe: dàt is BZV. Dàt wil de kijker. Dàt wilde Olke - en alleen al daarom aarzelden Harriët en Sandra geen moment. Handschoen aan en gáán.
Alberdien keek met onverholen walging toe. Dat stelde Olke lichtelijk teleur, maar Alberdien maakt zich nog geen zorgen. Zij heeft het gevoel dat Olke haar altijd het eerst aankijkt als hij een vraag stelt. "Misschien is dat niet zo, maar dat gevoel heb ik", vertrouwde ze ons toe. Maar... dit is toch geen gevoelskwestie? We hebben het hier toch over waarneembare feiten? Of voel ik dat verkeerd, met al mijn verstand?
We zagen gisteravond ook wat meer van het megabedrijf van Olke. Met een héleboel koeien EN kalfjes! Zo valt er toch nog wat te knuffelen in Texas. Want van Olke moeten we het vooralsnog niet hebben.
Geen spanning, geen sensatie
Omdat de stroom was uitgevallen in Zambia ging Marc net zijn app (en o ja, met zijn vrouwen) sterrenbeelden kijken. Je moet wat. Toen de sterren gingen vervelen richtten ze hun aandacht op vleermuizen. "Nou, leuk hè", zei Marc. Zijn intonatie zei vooral: "Kill me now."
Marc kan niet wachten tot deze hele heksenketel voorbij is. Niet dat zijn vrouwen heksen zijn (ik zeg: babyolifantjes!) maar het gedoe, de drukte... dat is niks voor Marc. Als tegemoetkoming wilde hij wel iets doen met zijn mannelijke charmes. Dat had kunnen helpen, als hij het maar deed...
De volgende dag nam hij zijn vrouwen mee naar de tilapiakwekerij. We zagen spartelende vissen, een zeeziek meisje en een hond op de voorplecht. Marc speelde in dit tafereel de rol van Kapitein Iglo. Zambia is warm, Marc is een blok ijs met een hartslag en een mooi hoofd. Alleen bij het gespreksonderwerp 'voerconversie' kwam hij een beetje los. Als ik ooit weer ga daten houd ik dit gespreksonderwerp dus in het achterhoofd.
Ter vermaeck gingen ze gelukkig ook nog even snorkelen. Niet alle beelden waren even flatteus op dit punt, maar mijn grootste bezwaar is dat Marc zich geen moer aantrok van de opties die dit bood. Gewoon wat waterpret Marc, was dat nou zo veel gevraagd? Had zo'n meisje kopje-onder geduwd, had een beetje onschuldig gespetterd of geplaagd of nou ja... gewoon... íets!
Marc omschreef het zwemuitje als "Even mijn speeltuin laten zien."
Dat is allemaal leuk en aardig, maar als hij zo doorgaat kan hij lang wachten op een wip.
(foei toch, typ ik dat nou echt?)
Superman
Bij Superman David is het ondertussen allemaal heel gezellig. Nee, serieus. David is de enige boer die het begrepen heeft. Hij maakt er wat van met zijn meiden. Hij bracht gisteravond taart voor ze mee, zei nog eens dat hij het zo gezellig vond met ze, nam de tijd voor zijn meiden... Petje af voor David!
Ook nam hij zijn dames mee naar de biggetjes. ("Súper lief!") Hij knoopte er meteen een lesje Kennis der Natuur aan vast - wat ook alweer zo goed was van hem. Die andere boeren hanteren toch meer een 'Dit is het, en nou werken, kreng'-policy. David neemt juist de tijd voor zijn vrouwen en wil het hen naar de zin maken.
Een kwestie die naar boven kwam bij David: is het wel of niet goed als je als geliefden erg op elkaar lijkt. Dit kwam door Jorien. Jorien en David zijn geknipt voor elkaar. Jorien put hier moed uit, maar bij David zorgt het voor wat twijfel. Daarom nam David haar even mee voor een bilateraaltje. Het leek er zelfs wel op dat ze eruit zijn gekomen. Ze sloten een deal (ruzie mag) - en ik hoop voor Jorien dat haar Roemeense toekomst hiermee is veiliggesteld. Jorien heeft namelijk de gunfactor.
Het bilateraaltje werd ruw verstoord door een hilarisch tafereel bij de andere twee logees. Ze stonden wat te kletsen en toen.....
"Hee, een muis."
"...een MUIS!!"
"EEN MUIUISSS!!!"
Ze renden weg, naar David en Jorien. Dat begreep ik volledig.
De boerenlul
Gisteravond schreef ik vijf keer op dat Herman een eikel is. Want dat is hij namelijk.
Fleur merkte een vervelende spanning op. Pia merkte een soort onverschilligheid op. Ze vroeg Herman op de man (nou ja...) af waarom hij haar eigenlijk had uitgekozen. Zijn antwoord: "Omdat ik jullie drieën het leukst vond." Pia liet zich daar niet onmiddellijk door uit het veld slaan - haar buikvlinders beletten haar dat.
Vervolgens liepen de eerste dames uit zichzelf al weg. Het betrof hier een paar koeien, maar ik zag het toch als een soort prelude op wat nog komen gaat. Herman zei voor de camera dat hij in feite wacht op een tegenvaller. Ik geef hem nu graag even wat input voor zijn eerstvolgende zelfreflectiesessie: Herman, jíj bent de tegenvaller. Jij. Niemand anders. Dat klinkt misschien onaardig, maar zo bedoel ik het ook.
Toen kwam Hermans keuzemoment. Als hij ècht een vent was geweest was hij zelf weggegaan op dat moment. Die meiden zijn namelijk stuk voor stuk veel beter af zonder hem. Het keuzemoment omschreef Herman als 'even een gevoelskwestie'. Kennelijk is liefde in zijn deel van het autistisch spectrum niet per se iets met gevoel.
En toen... toen stuurde die lamlendige boerenlul zijn leukste meisje naar huis. Pia! Leuke Pia, met haar buikvlinders en haar goede moed! Pia, die voor het eerst ècht iets voor een jongen voelde - die dit nog nooit had meegemaakt...
We zagen haar tranen, voelden haar gebroken hart bijna zelf.
Even een alinea speciaal voor Pia:
Kop op lief. Jij verdient iemand die ècht voor jou gaat. Jij verdient iemand die honderd keer beter is dan deze harteloze stugge kleuter. Heb verdriet (dat hoort er helaas bij), eet ijs, snuit je neus en dan met opgeheven hoofd verder. Naar jouw adonis voor wie jij alles bent - want die man ga je vinden. Sterker nog: ze staan ongetwijfeld voor jou in de rij.
Tijd voor iets anders
Na zo'n meedogenloze hartfractuur ben ik even toe aan iets anders.
De oplossing ligt voorhanden. Het jongvee zorgde gisteravond voor een hoop vertedering. Alle babybeestjes stonden garant voor de zachtheid en de liefde die we willen zien. Dus volgende week wil ik een uur lang biggetjes in beeld. Geen boeren maar biggen. Zachtroze vergoelijking op een bedje van stro.
Dan kijken we de week daarna wel weer hoe het met die boeren en die vrouwen gaat. Deal?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten