Er hangt liefde in de lucht. Een aantal boeren lijkt aardig op streek met het vinden van een vrouw. Wie Jan gaat kiezen weten we al, wie Tom gaat kiezen weet hij al. Zelfs bij Bertie lijkt de situatie enigszins op te knappen.
Verder in deze nabeschouwing: een kettingzaag, een fonteinsnol, eerlijkheid en een traan. Laat ik dus maar gauw van wal steken.
Een eigen muis, een plek onder de zon
Ten eerste Theo. Vorige week was daar ineens een patstelling. Ria ging er vandoor (omdat Theo te lief was en er teveel gevoelens waren, of zoiets), Nancy en Theo in vertwijfeling achterlatend. Nancy heeft het gevoel dat ze overblijft en weet echt niet wat te doen. Theo, op zijn beurt, had deze hele consternatie nooit zien aankomen en is flink van zijn a propos. Na een potje besluiteloos stamelen en een pleidooi voor eerlijkheid, was er ineens een plottwist: er liep een muis door de keuken. Dat veranderde alles.
Als ik bij mijn date een muis door de keuken zag banjeren, dan zou ik er meteen vandoor zijn. Nancy besloot echter om te blijven. Het onderliggende plan: een avond met z'n tweeën doorbrengen om tot voorlopige conclusies te komen. Nancy zei: "Ga mijn held zijn voor vanavond". Theo beloofde: "Die muis neem ik te grazen, en misschien jou ook wel."
En toen... na een dikke knuffel, kwamen de mooiste woorden van gisteravond (wat zeg ik? van dit hele seizoen!) en de reden voor de traan die uit mijn ooghoek ontsnapte. Theo hield zich vast aan een stoel, keek naar het aanrecht en zei zacht: "Ik ben blij dat je gebleven bent."
Het was oprechtheid in zijn puurste vorm.
Nothing lights up the party like a kettingzaag
Bertie had hulptroepen ingeschakeld. Een aantal vriendinnen kwam kaasfondueen. Katherine wierp meteen een kaasfonduekusspelletje in de strijd waar Esther dankbaar de vruchten van plukte.
Esther zei dat op ieder potje een dekseltje paste - Katherine dacht dat er niet maar één potje is.
Mijn BZV WhatsAppgroep ging los. Natuurlijk met de grap dat er aan die tafel sowieso al drie potjes zaten, wat weliswaar makkelijk was, maar humor niettemin.
Vriend P. - die actief is bij het tupperware imperium - verzocht om het spreekwoord te veranderen in "op ieder bakje past een dekseltje".
Na de kaasfondue vertrouwde Bertie een vriendin toe dat ze een héle lichte voorkeur voor Esther heeft. De vriendin probeerde haar op andere gedachten te brengen, en ik wilde haar het zwijgen opleggen door met een fonduevork in haar billen te prikken. Ten eerste omdat Esther gewoon leuker is dan Katherine (iedereen is leuker dan Katherine), ten tweede omdat het argument als een lul op een drumstel sloeg. Het feit dat Bertie zich het meest op haar gemak voelde bij Esther zou geen goede reden zijn om voor haar te kiezen, volgens die vriendin. Wat voor verknipte geest heeft dat mens?! Het lijkt me essentieel om je op je gemak te voelen bij de ander. Dus laat Bertie nou maar gewoon voor Esther kiezen, dat is het beste voor iedereen.
Later zagen we dat Katrien verbaasd was over de grootte van Berties land. Hieruit volgt dat het geen kwaad kan om voordat je op een boerderij gaat logeren even de wikipedia over het boerenleven door te ploegen. Bertie heeft zelfs zoveel land dat ze er een eigen klimaat op nahoudt. Althans, het is daar in al die weken BZV nog geen moment droog geweest.
Gelukkig haalde Bertie er toen een kettingzaag bij en mochten Esther en Katrien takken verzamelen. Misschien dat Katherine er met al haar knutseldrift een mooie bezem van kan binden, om daar vervolgens op weg te vliegen. Maar ik houd erover op, want u zou nog eens de indruk kunnen krijgen dat ik een hekel heb aan Katherine. Wat ook zo is.
Het perpetuum mobile
Op Texel hield Marieke weer eens een van haar eindeloze herhalingsmonologen. Dit keer ging het over openstellen.
"Ik mis toch wel een bepaalde blik in zijn ogen waarvan je denkt van meer zekerheid of je het zeker weet of jij het bent of niet, nu kan je nog niets ik weet het echt nog niet.
Ik weet niet of ik alles eraan heb gedaan en ik weet ook niet of ik er genoeg aan heb gedaan om Rianne misschien voor te zijn. Ik kan me wel gaan openstellen, maar als ik me ga openstellen dan voel ik me gewoon straks gekwetst. Ik wil dat niet. Zo ben ik niet. Daarom heb ik soms ook die muur, dat ben ik gewoon. Ik ga die muur pas openzetten als ik het zeker weet, ik weet het nu niet, ik heb geen zekerheid, maar ik ga niet vragen 'ben je verliefd op me', dat ben ik niet. Want ik vind, ik vind 'm ècht leuk, maar ik ga me niet verder openmaken zoals ik nu ben. Zo goed."
Ooit gaat er iemand promoveren op het geraaskal van Marieke. Als die vrouw eenmaal begint te praten houdt zichzelf gaande als een soort perpetuum mobile.
Even later nam Jan Marieke mee naar de Fonteinsnol. Daar bazelde Marieke nog wat over 'mijn maken' en 'zetjes zetten' en weet ik wat nog meer. En Jan noemde haar een lekker ding, gaf haar een knuffel en zei voor de camera dat hij haar een donders leuke meid vindt.
Ook Rianne mocht even buitenspelen met Jan. Op het strand, waar Jan niet zo van houdt. Rianne keek op hem neer, maar dat heeft alles te maken met haar lengte. Het is duidelijk dat Jan voor Marieke gaat kiezen. Wat we hiervan leren:
1. heel veel praten kan erg nuttig zijn
2. coltruien doen dus echt helemaal niets voor je sexappeal (buurvrouw Y. heeft het om deze reden het shopadvies dat ze me onlangs gaf ingetrokken).
Daar word je blij van
Toen Rimke wakker werd, dacht ze: "Het is donderdag". Wat een goede gedachte om de (donder)dag mee te beginnen. Ze bedoelde te zeggen dat het uur van de waarheid nadert, en gooide derhalve nog een extra laagje poeder op haar wangen, glosste haar lippen nog even flink bij en ging vervolgens voor het oog van Tom en zijn vrienden verleidelijke met haar wimpers zitten wapperen. Leonie deed ongeveer hetzelfde, behalve dat zij ook nog haar jaloezieniveau in de gaten moest houden. Want ze was jaloers, omdat Rimke en Tom hadden gepraat. Gemakshalve vergat ze even dat zij en Tom ook hadden gepraat. Maar afijn.
Toms vrienden kwamen, zagen, en oordeelden dat de ware er wel eens bij zou kunnen zitten.
In het volgend shot zagen we dat Tom zijn chickies meenam naar een tulpenbroeierij, zodat ze konden zien wat er met zijn bollen gebeurt als ze uit de grond komen. Hij legde uit dat de zieke, zure, kale en beschadigde bollen ertussenuit werden gehaald, want de koper wil knappe bollen kopen. (Afijn, die bollen boos, heel gedoe... mijn gedachten dwaalden af).
Maar toen! Ik was er ineens weer helemaal bij, want Tom sprak van een prettig, warm gevoel als 'diegene aan wie ik altijd denk' langsloopt. "Het is gewoon een fantastische meid, Gewoon... open en eerlijk en direct, en hartelijk is ze ook. Gewoon hoe ze is."
Hoe spannend is dat? Hij noemde geen naam, maar hij heeft dus overduidelijk buikvlinders! OH! Ik zet in op Rimke, maar dat is ook omdat vriend P. op Leonie gokt. We moeten de spanning in de appgroep er toch inhouden hè.
Love is in the air
Hoe je het ook wendt of keert: er hangt liefde in de lucht. Niet overal evenveel, maar tóch.
Is het al bijna weer zondagavond?
-----
Naschrift: in een vlaag van verstandsverbijstering beloofde ik vorige week aan iemand om dit keer ook een alineaatje in te ruimen voor boer G. Maar sorry, ik kán het niet. Ik word te misselijk van die man).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten