Eergisteren was ik even op visite bij mijn Oma. In een uur tijd heb ik in haar verzorgingshuis meer beleefd en harder gelachen dan gisteren in een uur BZV. En even: Oma is 88 en zij en haar collega-bejaarden zitten daar niet omdat ze fris en fruitig zijn. Maar zaterdag was het een grote rock 'n rollator show - inclusief een diepbejaarde man die met zijn billen schudde en tegen mij zei dat ik lekker ben.
Dat zijn toestanden die je bij BZV niet tegenkomt.
Pot, verdorie!
De hele toestand bij Bertie begint enorm uit de hand te lopen.
Geintje.
De dames waren weer een potje aan het zwijgen - behalve Katrien natuurlijk. Katrien was eerst aan het huilen, en gaf toen de lelijke sneer "Zelfs het eten is moeilijk om te kiezen". Maar dat viel heus wel mee - er werd besloten dat er friet gehaald moest worden en Bertie ging dat even halen, gezellig samen met haar ziel onder haar arm.
Het wil haar maar niet lukken. Tijdens het eten vroeg iemand haar wat ze zocht in een vrouw en zij antwoordde: "Ik zoek een intelligent iemand, met wie ik een goed gesprek kan voeren".
Ja.
Oké.
Ja.
Het woord 'gesprek' impliceert iets van wederkerigheid. En iets van gezelligheid, vaak ook wel. Behalve als het goede gesprek voorafgegaan wordt door de woorden: "We moeten praten", dan is het meestal géén goed gesprek en moet een van de partijen hoofdzakelijk luisteren.
Maar enfin.
Het is toch bizar dat vier vrouwen het voor elkaar krijgen om de hele tijd door elkaar heen te zwijgen?! Vrouwen staan er toch om bekend dat ze kakelen, en kwetteren, en als je er meer dan twee in een ruimte hebt valt toch niet zelden de term "kippenhok"?
Het hele vrouwelijke imago gaat naar de klote door dat vermaledijde Boer Zoekt Vrouw.
Nu is Berties boerderij wel de enige waar in potentie de dates er met elkaar vandoor kunnen gaan. Dus als Bertie bij haar keuzemoment nou Katherine naar huis stuurt en Ciska en Esther daarna even een potje gaan tongen en dan óók naar huis gaan en Bertie alleen achterlaten, dan is iedereen gelukkig. Nou ja, behalve Katrien, maar dat boeit niet.
Theo's Choice
Goed, Theo moest zijn eerste keuze maken. Dikke prima en no big deal, in zijn geval. Hij wil Nancy, dus hij moet Sandra en Ria wegsturen - de enige afweging die hij moest maken is wiens aanwezigheid hij nog iets langer kan gedogen.
Sandra moest het veld ruimen, met haar CV-ketelpraatjes en haar oorwurmengezicht. Het was in geen enkel opzicht verbazingwekkend. "Het ligt niet aan jou", zei Theo nog vergoelijkend. Maar Sandra, dat moet je niet geloven hoor. Het ligt namelijk wèl aan jou. Dat weten we allemaal. En dat weet je zelf ook, als je even de moeite neemt voor wat introspectie.
Later zei Theo: "Ik moet nu even interesse in jullie tonen". Wat hij vervolgens deed op dezelfde wijze waarop een politiek verslaggever zich aan een politicus opdringt tijdens een dreigende kabinetscrisis. Hij bleef alsmaar om Nancy heen cirkelen en vuurde vragen op haar af. Nancy speelde het spelletje mee: ze kon nog geen mededelingen doen.
"Ik wil, gewoon, weet je wel"
Ook Jan moest kiezen. Ik ga daar geen heel verhaal van maken; hij stuurde Vivian weg. Natuurlijk. Het was dat ze af en toe nog per ongeluk door het beeld wandelde, anders waren we allemaal al vergeten dat Vivian er überhaupt was.
Voorafgaand aan het keuzemoment stak Marieke op de trekker de volgende schreeuwerige monoloog af:
"Ik wil gewoon, ik wil gewoon weer iets nieuws. Ik wil gewoon weer, gewoon, een leuke jongen ontmoeten weet je wel. Gewoon weer een nieuwe start. Weten dat ik gewoon eindelijk gewoon voor langere tijd wat hèb weet je wel. Ik wil gewoon zekerheid."
Jan zweeg diepzinnig en deed toen zijn monoloog: "Ja. Dat idee heb ik ook een beetje."
Marieke vatte haar monoloog samen ("Ik wil gewoon nu ècht gewoon een keer zékerheid. Ja, gewoon voor het eggie nu") en Jan antwoordde: "Als we nog even doorpraten zijn ze al klaar met het werk."
Terwijl Marieke dus Jans hart tracht te winnen met desperaat orakelen, denkt Rianne het nog steeds van haar uiterlijk te moeten hebben. Ze had haar coltrui ingewisseld voor een overall die ze zo'n beetje boven haar hoofd dicht had geritst. En 's avonds droeg ze weliswaar iets met een beetje decolleté, maar dan wel met een grote sjaal eroverheen, zodat er geen beetje bloot te zien was.
Buurvrouw Y. probeerde mij ervan te overtuigen dat ik misschien toch maar eens coltruien moet gaan shoppen, maar ik pareerde dit met de opmerking dat ik geen Texelaar wil.
En mijn borsten zijn gewoon te mooi om ze weg te moffelen onder dikke lagen kleding. Ik wil gewoon dat ze gezíen worden, weet je wel.
Boer Tom ©
Boer Tom is sinds afgelopen week een merk, dus ik zal voortaan braaf een copyrighttekentje neerpoten als ik over hem schrijf.
Tommieboy moest ook kiezen en toonde voorafgaand aan dit keuzemoment al interesse en verblijdde de meisjes met een paar minuten persoonlijke aandacht. Leonie benutte deze minuten door te zeggen: "Als je me goed kent ben ik echt een open boek". Tom vroeg - terecht: "Ken ik jou echt leren kennen?" want het verschil tussen kunnen/kannen kennen we niet. Verder leek het tijdens hun onderonsje alsof er een blok ijs tussen ze in stond. Maar dat zegt niks: Leonie mocht blijven. Lotte niet, dus Tom heeft alwéér punten gescoord bij me.
Tijdens het onderonsje met Rimke was er geen blok ijs. Nee, de spanning sidderde door het televisiescherm heen, zó mijn huiskamer binnen. Hun beider lichaamstaal liet iets zien van: als je me nu grijpt ben ik yours forever.
Maar, wat ik niet snap: dat ze elkaar dan ook niet gewoon grijpen. Als Rimke tijdens dat gesprekje nou niet had staan raaskallen over 'als het goed voelt dan voelt het goed', maar in plaats daarvan Tom een zachte zoen op de mond had gegeven en een voor ons onhoorbare belofte in zijn oor had gefluisterd, dan was alles in kannen en kruiken geweest. Maar nee, ook Rimke werkte mee aan de ondergang van alles waar wij vrouwen goed in zijn.
Laten we hopen dat ze spoedig alsnog toeslaat.
Zegt het voort!
Zoals u ziet: in dit blogje staan talloze praktische tips en wenken waar de boeren en de vrouwen veel aan kunnen hebben. Dus mocht iemand nou een van die figuren kennen, geef ze dan even een briefing.
In het kort: wij willen tieten zien, of op z'n minst een beetje geflikflooi. We willen vrouwen die vrouw zijn, and not afraid to show it. We willen beslagen ramen en krakende bedden.
Of toch tenminste een boer die met zijn billen schudt en tegen een vrouw zegt dat ze lekker is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten