Dat dorp, ik weet nog hoe het was...

“Het Leukste dorp van Zeeland is.... GROEDE!!!”
Dit was het nieuws waar ik mee wakker werd. Ik las het in een tweet van Giel Beelen. Ik moest zo hard lachen dat ik bijna uit bed viel.

Groede
Over Groede, of “De Groe” – zoals de inheemsen het noemen – kun je veel beweren, maar niet dat het er leuk is. Ik ben er heel erg vaak geweest, dus ik kan het weten. Voor iedereen die het niet kent (ik neem het u niet kwalijk), wil ik best even een schets geven van dat gat.

Zet om te beginnen even dit muziekje aan of als je geen muziek kunt afspelen: hengel de themesong van ‘the good, the bad and the ugly’ uit de krochten van je herinnering. Dat muziekje past namelijk heel goed bij het fenomeen ‘Groede’. Ze hebben daar ook tumbleweed dat door de straten dwarrelt. Visualiseert u dat maar even. Dan begin ik met de uitleg.

Familie
De reden dat ik in Groede kwam, was dat een deel van mijn familie daar resideerde. Lang geleden waren dat mijn tante en oom en neven, later alleen nog Oma. Ik begin nu wel meteen met het beste wat Groede u te bieden had (mijn Oma dus), want verder is het armoe troef.
Ik ging zo af en toe op bezoek bij Oma. Ik wilde best heel vaak gaan, maar het was nogal een onderneming om er te komen. Je hoeft nog net niet per manke pakezel, maar het scheelt weinig.
Een paar keer per dag rijdt er zo’n debielenbusje en daar moet je het mee redden. In dat busje moet je nooit met je hoofd tegen het raam leunen, want dan kan je zomaar andermans kwijl in je haren krijgen. Ook heb ik een keer meegemaakt dat de chauffeur me vroeg of ik de deur wilde vasthouden, omdat die er anders uit zou vallen. Ik verzin dit niet.
Oma is inmiddels op kamers gegaan in een verzorgingshuis, dus voor haar hoef ik niet meer naar Groede.

Voorzieningen
Qua voorzieningen heeft Groede weinig te bieden.
Je kan er naar de kerk. En heel soms staat er een kermis, bestaande uit één rups en een Oud-Hollandse gebakskraam – meer past niet. Verder is er een basisschooltje, als dat tenminste nog niet is opgedoekt. In de zomer heb je iets wat ze nogal hoogdravend ‘het zomerfeest’ noemen, maar wat gewoon een uit de hand gelopen rommelmarkt is.
En je hebt een winkel. Vroeger was dat een supermarkt, maar tegenwoordig is het iets wat nog het meeste wegheeft van een campingwinkel. Ik bedoel daarmee: levensmiddelen, ansichtkaarten, zonnebrandcrème en een bakje verlepte narcissen. Oh ja, en van die hysterische windmolentjes voor de kinderen.

Positief
Verder valt er in dat hele dorp geen reet te beleven.
Maar om toch ook wat positiefs te noemen: sommige straatjes doen heel Ot en Sienerig aan. Heel lief en kneuterig. En Groede herbergt dus goede Oma’s (want niet alleen de mijne woonde daar, maar ook die van een klasgenootje én langer geleden de Oma van mijn moeder). Ook is de sociale controle er best behoorlijk en rijdt er dus goddank af en toe een bus zodat je het plaatsje ook weer uit kunt.

Dat het tot leukste dorp van Zeeland is verkozen, daar kan ik echt niet bij. Het is van alles, maar niet dat. Echt niet. Maar u kunt er natuurlijk altijd een keer naartoe gaan om het zelf mee te maken.

Doe dan vooral mijn groeten aan de buschauffeur.