Zaterdag schreef ik dat ik een dezer dagen tante zou worden. Wat ik op dat moment niet wist, was dat het al binnen enkele uren na publicatie van dat bericht zover was. Op de valreep van 2011 is mijn neefje D. geboren.
Ik had mijn vaardigheden als tante al enigszins ontplooid bij de kleine S. (van vriendin S.) en natuurlijk bij mijn 'nichtje' E. (van vriendin J.), maar nu ben ik dan echt officieel tante Anne.
Gisteren heb ik mijn neefje voor het eerst gezien. Hij is klein en lief en ik vind het wonderbaarlijk hoe je direct van zo'n kleine ukkepuk gaat houden.
Wat ik ook wonderbaarlijk vind, is dat ik blijkbaar over een voorspellende gave beschik. Ik was er namelijk van overtuigd dat hij op oudjaarsdag geboren zou worden. Ik had dat gedroomd en het is dus uitgekomen.
Moeder en kind maken het goed en zijn inmiddels thuis. Ik ben een trotse tante. Wel merk ik dat ik een beetje moet wennen aan de 'verschuiving' die de komst van zo'n kleintje teweegbrengt. Dat ik ècht tante ben, maar mijn zus is moeder en mijn ouders zijn ineens ook grootouders... En mijn oma's overgrootmoeders. Dat is hoe het gaat en dat is goed.
Maar ook een beetje gek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten