Verre vrienden, goede buren

Er is iets leuks aan de hand en dat heeft alles te maken met vriendin M.

Vriendin M.
Ik heb deze vriendin al regelmatig genoemd op mijn blog. Ik ben nooit zo van het 'ranken' van mijn vriendinnen, maar ik kan wel stellen dat M. hoog scoort in de categorie Beste Vriendinnen. Daar zijn veel redenen voor, maar dat wij malkander al vanaf de melktanden kennen is een belangrijke factor. We hebben alles van elkaar meegemaakt en onze band is in de loop der tijd steeds sterker geworden.

Afstand
Er was eigenlijk maar één tamelijk complicerende factor in onze vriendschap en dat was een niet kinderachtige afsand die we moesten afleggen om bij elkaar te komen. In eerste instantie was dat de spagaat Zeeland - Drenthe. Dat betekende zo'n beetje vier uur reistijd. Na mijn verhuizing hadden we ineens een rechtstreekse treinverbinding, maar duurde de reis nog altijd tweeënhalf uur. Maar je bent vriendinnen of je bent het niet: we stapten in die trein, we zaten tweeënhalf uur naar het voorbijtrekkende landschap te staren, want we wilden elkaar gewoon zien. Daar zat dan wel vrij veel planning omheen, maar ach, wat zou dat.
Het is alleen lastig als je elkaar gewoon even nodig hebt. Of als je iets leuks wilt doen, iets waarvan je weet dat de ander dat ook heel leuk zou vinden. Dan is zo'n afstand echt heel onhandig.

The times, they are changing
En nu is er dus iets leuks aan de hand.
Vriendin M. was klaar met studeren. Haar vriendje R. ook, en die had ondertussen een baan gevonden waarvoor het beter zou zijn om te verhuizen. En zo kwam het dat ik deze zomer hoorde dat M. & R. het plan hadden opgevat om veel dichter bij mij in de buurt te komen wonen. En van 'veel dichterbij' evolueerde het plan naar: 'in Den Haag'.
Ik was daar natuurlijk heel blij mee, maar remde mezelf nog een beetje af in mijn enthousiasme. Even afwachten nog. Wie weet wanneer ze een huis vinden. Of wat er nog kan veranderen.

Maar ze vonden een huis. Bij mij in de stad. Afgelopen vrijdag kregen ze de sleutel en afgelopen zondag ging ik even naar ze toe. Hoe leuk dat is! Dat ik belde en zei: "Ik ga nu weg, dus over een kwartiertje ben ik er." Een kwartiertje! Op de fiets! In plaats van tweeënhalf uur in de trein!

Eerste indrukken
M. & R. hebben een ontzettend leuk appartementje gevonden. Mijn eerste bezoekje was er meteen één waarin ik even duidelijk maakte wat ze zo grofweg van me kunnen verwachten. Eerst was ik hard op weg om de telefoon van R. te stelen (R: "Steek jij mijn telefoon nou in jouw tas?" Ik: "Nee, die van mij." R; "Niet, dat is de mijne!") en daarna wilde ik behulpzaam zijn, maar ramde ik met een stapel karton een glas van tafel. Dat brak, natuurlijk.

Nu kan M. vrij veel van mij hebben en we kennen de onhandigheid van de ander tot in de finesses, dus om dit gestuntel bij mijn eerste bezoekje moesten we alleen maar lachen.

Goede buren
Ik lachte nog steeds toen ik weer naar huis fietste. Eén van mijn beste vriendinnen binnen handbereik doet heel veel goeds voor mijn geluksgevoel.
Dat we in no-time bij elkaar zijn om even een kopje thee te drinken. Dat we gewoon bij elkaar kunnen gaan eten, of een film kijken, of een spelletje doen. Dat we naar de Ladies Night in Pathé kunnen of schaatsen bij de Uithof. Of winkelen. Of naar Scheveningen.

Of al die honderd andere dingen die gewoon makkelijker zijn als je maar een kwartiertje hoeft te fietsen voor je bij elkaar bent.

Ik heb er zin in.