Glamourless

Kort geleden moest ik ineens aan Horace denken. Dat kwam door een item op TV dat over 'glamping' ging. Nu kent u Horace niet, of althans, ik veronderstel van niet. Mocht ik mij vergissen dan kunnen we nadat ik steil achterover ben geslagen gezellig herinneringen ophalen.
Hoe dan ook, Horace & glamping, dat gaat niet samen, dus het is eigenlijk al raar dat ik door het één aan het ander moest denken. Ik ga nu een poging doen om beide fenomenen van tekst & uitleg te voorzien en in één blog bij elkaar te brengen. We zullen zien hoever ik kom.

Glamping
Het was natuurlijk weer de beroerde zomer die aanleiding vormde voor een item over luxe kamperen. Volgens het concept 'glamping' hoeft het helemaal niet zo erg te zijn op de camping, mits er wat comfort aan het campingleven wordt toegevoegd. Dat comfort ging in dit geval echter wel wat ver - er werden beelden ingestart van het tent-equivalent (of kortweg: het equivatent) van Aerdenhoutse villa's. Compleet met, nou ja, alles. Echt alles. Dat je denkt: ga dan niet kamperen, want je wil het niet echt.

Mijn rijke kampeerhistorie
Glamour en kamperen zijn niet te combineren. En ik kan dat weten, want ik heb een rijke kampeerhistorie. Glamour kwam daar niet aan te pas, tenzij je ontwaken in een lekkende tent, of naast een zus die ontiegelijk uit haar neus zit te gutsen glamourous vindt. Of zo'n piesemmer voor 's nachts. Of egels, op gekke plekken en in bedenkelijke posities. En vergeet de boomwortels niet, waar we tentharingen en brillenglazen op gebroken hebben. Dat staat allemaal op de longlist van memorabele kampervaringen, maar glamour is het geenszins.

Nu zijn er echter van die luxepopjes die best heel bohémien willen gaan kamperen, maar dan met alle luxe van thuis. In het item kwamen de bijbehorende luxekindertjes in beeld, die uitlegden dat het toch wel heel fijn was dat ze, nu het zo hard regende, in hun eigen tentverblijf met hun eigen PlayStation konden spelen. En dat ze 's avonds dan de open haard aanstaken was dan wel gezellig.

Mijn mond viel open van verbazing. Een open haard in een tent?? Hadden wij eens moeten proberen! Dat had zelfs onze degelijke De Waard niet getrokken hoor! Dan was de hele familie de R. mooi derdegraads afgevoerd. En elk in je eigen tentverblijf met de PlayStation als het hard regent, dat hoort gewoon niet! Als het hard regent tijdens de kampeervakantie, dan zit je op van die lage rotstoeltjes heel gerieflijk tegen elkaars irritatiegrens aan te schurken. Net zolang tot de rummikubsteentjes door de tent vliegen en je babypop bijna in tweeën wordt gescheurd. Het enige wat de stemming dan nog kan redden is dat je moeder door één van die rotstoeltjes zakt. Gelukkig gebeurde dat ook elk jaar wel een keertje.

Nee, dan Horace
Ik weet nog steeds niet hoe ik Horace hier nou bij moet betrekken. Want je hebt dus glamping, mijn aversie daartegen op basis van mijn eigen campinglife, en je hebt Horace. Dat was nog een stapje erger.
Horace woonde permanent op een camping waar wij elk jaar wel een keertje kwamen. Hij had daar een stacaravan annex kliko. Alles daar was vies, maar Horace was een lieve man en een vakantie zonder Horace was niet compleet.

Hij was zo'n man waarvan je ouders zeiden dat je er geen snoepjes van mocht aannemen. Niet omdat hij je daarmee kinderlokte, maar omdat de kans op voedselvergiftiging dermate groot was dat dat koste wat kost voorkomen moest worden. En als mijn zus op haar verjaardag een pond van hem kreeg toegestopt (Horace resideerde in een stacaravan in Engeland), was zelfs die pond vies. Dat je denkt: geld stinkt niet - maar in dit geval dus wel.

Maar eigenlijk boeide dat allemaal niets, want Horace was Horace en hij hoorde op die camping en hij was zoals hij was en dat was prima. Maar als we het dan hebben over glamour op de camping, dan kan ik geen voorbeeld verzinnen dat daar verder vanaf staat. Waar er bij glamping zelfs hele jaccuzzi's worden meegeleverd met het kampeerverblijf, douchte Horace denk ik zelden. En áls hij douchte, dan gewoon zoals een rechtschapen kampeerder dat doet: in de voetschimmels van je campinggenoten. Deden wij ook. Ik heb er vast weleens een zwemmerseczeempje aan overgehouden, maar een slechter mens ben ik er niet door geworden.

Wat ik maar wil zeggen: dat hele glamping is dus niet aan mij besteed. Ik vind het een belachelijk fenomeen.

Maar ik moest in elk geval weer eens aan Horace denken. En dat komt nu ook weer niet zo vaak voor.