Laatst sms’te vriendin M. mij een liefdeskwestie. Die kwestie kwam er in het kort op neer dat haar stilbeminde geen tijd voor haar heeft en ook halsstarrig weigert om tijd te máken. Ze wist niet wat ze daarmee moest. Ik trok een wijs gezicht, dat veranderde al snel in een ‘dat weet ík toch niet’-blik en toen zond ik per omgaande sms een mogelijke oplossing.
Ik heb over heel veel dingen een mening en die ventileer ik graag. Daarbij heb ik niet de illusie dat mijn woorden voor wie dan ook de zwaarte van de Stenen Tafelen hebben, dus ik durf wel een provocatie aan zo hier en daar. Maar bij liefdesdingen is voorzichtigheid geboden, want dat is een halszaak. Ik krab me daarom altijd bedenkelijk achter de oren als iemand van alle potentiële raadgevers uitgerekend míj om liefdesraad vraagt. Want laten we wel wezen: ik heb daar niet veel verstand van.
Liefde maakt je leven weliswaar leuker maar zéker niet makkelijker. Bovendien is de liefde veroorzaker van veel verdriet (daar heb ik dan weer wèl verstand van). Het is ongrijpbaar, onbegrijpelijk, maar - eerlijk is eerlijk - soms ook heel mooi. Want áls de liefde floreert in mijn leven, dan geef ik alles. Want ik kan dat hoor, liefhebben. Ik zit daarop.
Al zit ik momenteel vooral in een impasse.
Er is wel liefde in mijn leven, maar om nou te zeggen dat het een grote aaneenschakeling van apotheosen is… neen. I’m on that case, maar het wil nog niet zo vlotten.
Terug naar vriendin M. Het antwoord dat ik haar sms’te, luidde: “Afschrijven dan maar. Aan een goede karaktermoord is tenslotte nog nooit iemand dood gegaan”.
Daarna krabde ik me maar weer achter de oren. Ik vroeg me af of dit nou werkelijk mijn grondhouding is, liefdesgewijs. En ik vroeg me af of het dan niet eens tijd werd om die te veranderen. Ook om te voorkomen dat ik andermans liefdesleven de nek omdraai met mijn goedbedoelde edoch kansloze adviezen.
Gelukkig kreeg ik snel daarna bericht van M. waar onomwonden uit bleek dat ze mijn raad in de wind heeft geslagen. Dus als je precies het tegenovergestelde doet van wat ik zou doen, dan komt het dik in orde.
Ik snap die impasse ook ineens veel beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten