Over tien dagen word ik 25. Ik heb dat altijd beschouwd als een belangrijk moment in mijn leven. Jarenlang had ik het idee dat ik op mijn 25e echt volwassen zou zijn, maar eerlijk gezegd schort het daar nog een beetje aan. Goed, ik heb een heel volwassen baan en een appartementje. Ik doe mijn belastingaangifte op tijd, ik ben goed verzekerd en in de winkel noemen ze me ‘u’ en ‘mevrouw’ zonder dat ik dat raar vind. Maar in vergelijking met mensen in mijn omgeving stelt het allemaal niet zoveel voor. Ik heb vrienden die bezig zijn met huizen kopen, samenwonen, trouwen en kinderen krijgen. Voor mij is dat één grote ver van mijn bed show. Ik zit prima in mijn huurhuis en ik heb nog niemand waar ik het hele huisje-boompje-beestje concept mee kan vormgeven. Dat had ik me wel iets anders voorgesteld, maar het is nu een keer zo.
Los van het bovenstaande, merk ik dat het me moeite kost om afstand te doen van bepaalde kinderlijke geneugten. Zo kijk ik nog steeds graag naar Bert & Ernie, zing ik op zijn tijd graag Kinderen voor Kinderen liedjes en bovenal geloof ik nog steeds in Sinterklaas.
Daarom heb ik een to do lijst gemaakt van dingen die ik nu toch eens rap onder de knie moet krijgen. Anders wordt het nooit wat met dat volwassen zijn van mij.
1. Huishouden. Af en toe ren ik wel met een emmertje sop door het huis, maar daar zit weinig regelmaat of systeem in. Dat moet er wel komen. Mijn innerlijke Mien Dobbelsteen moet zich nu maar eens gaan bewijzen.
2. Een administratie bijhouden. Mijn administratie bestaat uit twee mappen en een stuk of tien tabbladen. Administreren is bij mij: post openen, gaatjes in het papier jassen, papier in de map doen, einde administratie. Echte volwassenen zijn daarentegen bézig met de administratie. Die spenderen hele avonden aan het doorploegen van schoenendozen vol bonnetjes. Mijn vraag is: hoe dan?!
3. Koken en eten. Ook hier zoek ik een systeem. Iets met wekelijkse boodschappen, bijvoorbeeld. En gezond. En genoeg.
4. Me realiseren dat ik echt te groot ben voor bepaalde dingen. Denk: Bert & Ernie. Denk: Kinderen voor Kinderen. Tegen dit punt zie ik erg op.
5. Een man vinden. Een leukerd. Een lieverd. Eentje die blijft.
6. Aardig zijn tegen helpdeskjongens. Dit is project lifetime. Ik denk zelfs dat het me over 75 jaar, op mijn sterfbed, niet zal lukken.
7. Verdraagzamer zijn. Ik ben een vredelievend type, maar ga niet midden in het gangpad van de Albert Heijn voor mijn neus stilstaan. Dan wil ik je uitschelden. Heel hard en heel gemeen. Dito voor mensen die de tram al instappen als ik er nog niet uit ben en de doorstroming daarmee belemmeren. Ik háát dat, maar misschien is het tijd dat ik wat milder word in zulke situaties.
8. Niet tegen het verkeer in fietsen. Gewoon omfietsen, zodat ik daarna keurig met de stroom mee kan peddelen. Maar ja, ik ben nou eenmaal van het grote stappen, snel thuis, en dat al het overige verkeer dan uit een andere richting komt dan ik, dat interesseert me niks.
9. Serieus werken aan mijn ambities. Ik heb genoeg dromen, maar ik moet niet blijven slapen. Ik moet die dromen maar eens gaan realiseren. Dus ik schrijf dat boek. En ik word een carrièrevrouw. Vraag me niet om een deadline. Het gaat me gewoon lukken.
10. Mezelf blijven. Dat is iets wat ik al heel goed doe. Zonder anderen uit het oog te verliezen, natuurlijk. Het is zoals Ramses Shaffy zingt: “Laat mij m’n eigen gang maar gaan…”
Het komt allemaal wel goed. Over tien dagen ben ik 25.
Let the fun begin.
6 opmerkingen:
Erg grappig en sommige punten zo herkenbaar – vooral het gangpad van de AH, de tram (in mijn geval de trein), de administratie en de helpdeskjongens. Ik ben een paar jaar ouder en sommige dingen veranderen nooit (zie de eerder genoemde herkenbare punten). Oh ja, en gewoon door blijven kijken naar Bert en Ernie. Alle volwassen mensen kijken onder het mom van: ‘maar mijn kind wil het zien’. Tuurlijk. Succes met je to-do list!!
Elf tips:
1. Huishouden: 1 van de privileges van ouder worden en geld verdienen, neem een schoonmaakster(/ker). Ook in een klein huurhuis, dan wen je er vast aan.
2. Een administratie bijhouden: waarom zou je iets met die bonnetjes doen. Als iemand iets wil weten zit het toch in een map.
3. Koken en eten: als er iemand komt, lekkere en gezonde dingen kopen, als je ergens gaat eten, zorgen dat er niets bederft in de koelkast. Wekelijkse boodschappen zijn alleen toegestaan als je in een Vinex wijk woont.
4. Me realiseren dat ik echt te groot ben voor bepaalde dingen: ik zing nog regelmatig ‘op een onbewoond eiland’.
5. Een man vinden: doen, en als hij niet bevalt, wegdoen (veranderen kun je hem toch niet)
6. Aardig zijn tegen helpdeskjongens: da’s wel een goeie, zij kunnen er meestal zelf ook niks aan doen (onaardiger zijn tegen de rekeningen die ze sturen)
7. Verdraagzamer zijn: zie punt 6.
8. Niet tegen het verkeer in fietsen: tijdverlies
9. Serieus werken aan mijn ambities: carrière als boekenschrijfvrouw
10. Mezelf blijven: m.a.w., je niet teveel zorgen maken over punt 1 tem 9
11. Een feest gaan plannen!!!!!!
@rob: thanks voor de tips :) Ik neem ze ter harte ;-)
O, en wat tip elf betreft: done that! Het is de hele dag feest in huize Anne volgende week!
Herkenbaar hoor :-)
Ik ben alweer 26 geworden dit jaar en ik kan je vertellen dat er bij mij niet veel is veranderd hoor. Ik ben nog steeds geen 'poetsmiep' (zal ik ook nooit worden) en als jij meteen je administratie in een map stopt, dan vind ik dat al heel wat! Bij mij ligt het eerst een half jaar op te stapelen in de trapkast voordat ik er weer een halve dag mee bezig moet.
Meezingen met kinderen voor kinderen is toch heerlijk? Ik zie niet in waarom je dat zou moeten veranderen.
Verdraagzamer zijn zou misschien wel een goede zijn, maar ach... Soms is het gewoon even lekker om je frustratie te botvieren op irritante tramgangers ;-)
Oh, to be young again...
De ware volwassenheid toont zich erin dat je dit soort voornemens niet meer maakt, jezelf accepteert en de vage onrust die daarbij hoort leert te negeren :-)
althans, dat hou ik mezelf maar voor, want behalve een verregaande mildheid sta ik er ongeveer hetzelfde voor als jij. Het mooie is dat dat niet meer erg is :-)
Het zijn niet zozeer je omstandigheden of je gedrag die veranderen als je ouder wordt, maar de mate waaraan je je eraan ergert.
Leuk stukje, trouwens :-)
Een reactie posten