zaterdag 24 november 2012

Happy met m'n appie

Er zijn dingen op de wereld waardoor je hersenen een stofje aanmaken waar je blij van wordt. De drie belangrijkste zijn chocolade, seks en sport. Ik kon zo'n geluksstofje wel gebruiken, dus ik ging het experiment aan.

Chocolade en seks
Aanvankelijk verdiepte ik mij in de kwestie "Hoe gelukkig word je van chocolade". De voornaamste conclusie is dat het weliswaar werkt, maar slechts voor de korte termijn. Dat wil zeggen: totdat de chocoladekruidnoten op zijn, of anders tot je 's avonds met een kutgevoel en brandend maagzuur in bed stapt en je je zorgen maakt over je silhouet en puisten.
Qua seks kon ik het experiment niet aangaan. Dankzij ervaringen uit het verleden weet ik dat het wel werkt, maar dan moet wel aan een randvoorwaarde voldaan worden: het hebben van een bedpartner. Die heb ik niet, dus bleef er nog maar een optie over: sport. 

Gewapend beton
Ik zat er een beetje tegenaan te hikken. Ik ben zo lenig als gewapend beton en hoewel ik in gedachten altijd een sportieveling van Olympische klasse ben geweest, kwam er in de praktijk niet al teveel van terecht. Maar goed, toen dat chocolade-experiment dus niet het gewenste langetermijneffect had en vriendin M. in de buurt kwam wonen, veranderde er iets. Er ging gesport worden. Vriendin M. en ik gaan nu elke week naar het zwembad, waar we gezellig tussen de bejaarden door slalommen en onze wederwaardigheden met elkaar delen.

Op de loop
Er gebeurde iets met mij. Mijn latent aanwezige sportiviteit kwam tot bloei. En zo kon het gebeuren dat ik besloot om niet alleen te zwemmen, maar ook te gaan hardlopen. Hardlopen anno 2012 is wel anders dan hardlopen 'vroeger'. Toen trok je je schoenen aan en ging je rennen. Nu ga je naar de hardloopwinkel voor goed schoeisel, download je een app  met een opbouwschema en een coach, stel je een playlist samen zodat je ook nog muziek hebt tijdens het lopen en dán ga je. En het leuke is: ik ga ook. Helemaal happy met m'n appie ren ik door Den Haag, terwijl Jochem Meyer in mijn oren zingt van "Ik ben sneller, ik ben drukker, ik ben anders dan de rest (...) Ik heb de super powerrr om altijd door te gaan".
Dat rent lekker.

Digitale bemoeienis 
Nu had ik wel een dingetje. Of twee dingetjes eigenlijk.
Ten eerste: na een minuut hardlopen zegt de coach op mijn app dat ik moet gaan wandelen. "Adem in door je neus en uit door je mond, dan ben je weer snel op adem". En ik word altijd een beetje mopperig van digitale stemmen die mij zeggen hoe het moet. Ik heb dat met navigatiemevrouwen en dus blijkbaar ook met hardloopcoaches. Ik wás niet buiten adem, dus waar bemoeide die trut zich mee?!
Het tweede dingetje was dat ik nog niet thuis was toen de training was afgelopen. Dat kon zij dan niet helpen, maar goed, ik heb er op eigen initiatief nog maar een paar intervalletjes aan toegevoegd. Daarbij vond ik het belangrijk dat ik hardlopend thuis zou komen, want stél dat mijn buren me zagen, dan konden die zomaar gaan denken dat ik het loopje niet had volgehouden als ik wandelend de straat in kwam.

Maar even, buren: als ik wandel in hardloopkleding, dan zit de training er dus gewoon op. Dat jullie dat weten. Het ligt niet aan mij of aan mijn conditie. Integendeel.

En met dat geluksstofje zit het ook wel goed. 

Geen opmerkingen:

U Zei?! - Deel 36

De laatste maanden verzamelde ik weer heel wat verhaspelingen. Hierbij de nieuwe lijst. Om de donkere dagen en de gedeeltelijke lockdown wat...