donderdag 21 mei 2015

In andermans zeewierwoud

Hoewel ik graag pretendeer dat ik heel veel weet van nagenoeg alles, ligt de realiteit soms iets anders. Ik weet van veel dingen een beetje, van sommige dingen iets meer, en van een paar onderwerpen heb ik geen verstand. Voorbeelden: straaljagers, kwantummechanica, bariatrische chirurgie en hengelsport.

Dus in het kader van leercurves en vriendendiensten hielp ik vorige week twee dagen in een hengelsport- en dierenspeciaalzaak. Het was een mooie ervaring.

Hoe het kwam
De winkel in kwestie is van vrienden. Ze zaten een paar dagen enigszins krap qua personele bezetting en vroegen mij om hulp. Nu ben ik daar altijd toe bereid, dus toen ze het aan me vroegen zei ik natuurlijk direct "ja". Daarna zei ik: "Maar ik weet helemaal niks van hengelsport!" "Dat geeft helemaal niks", luidde het antwoord.
Dus vol goede moed ging ik aan het werk.

Werkinhoudelijk
Ik heb vooral veel kassawerk gedaan en de tang voor het prijzen van artikelen werd mijn beste vriend. Op de eerste dag was het heel druk. Ik kon niemand adviseren, maar praatjes over het weer, het lange weekend en aanverwant gebabbel gingen mij goed af. Een jongen kwam zich een complete visuitrusting aanschaffen, een meneer deed heel ingewikkeld over vijf cent, en ik had het prima naar mijn zin. Alle mensen die maden en ander levend aas kwamen kopen verwees ik naar mijn tijdelijke collega (want er zijn grenzen aan waar ik op mijn eerste dag aan blootgesteld wilde worden). En ik voerde dus de vogels en de vissen.

In een pauze brainstormden we over de vraag wat voor winkel ik zou kunnen beginnen. De keuze viel op een spelletjeswinkel en de ideeën tuimelden over elkaar heen. Aan het eind van de pauze praatten we in termen die deden vermoeden dat die winkel er ook echt zou komen. Wat natuurlijk een waanzinnig goed idee is, maar niet helemaal realistisch.

Reacties
De mensen om mij heen reageerden unaniem vol ongeloof op mijn uitstapje naar de dierenbranche. Een dag van tevoren vertelde ik het aan buurman M., wiens reactie zich beperkte tot uitbundig lachen. Hij zei verder niks, hij lachte alleen. Toen ik het de volgende dag aan een andere buurman M. vertelde was hij even stil (een veeg teken) en zei toen: "Wil je die zin nog één keer herhalen?" En vriend E. reageerde zeer verbaasd op het feit dat ik bij mijn tijdelijke baan vogeltjes had gevoerd. Hij is bekend met mijn lichte vorm van ornithofobie. Maar de vogeltjes zaten achter tralies, dus ik durfde het aan.

Succes
In twee dagen tijd ben ik natuurlijk geen specialist geworden op het gebied van hengelsport of huisdierenverzorging. Wel heb ik veel beetjes informatie geabsorbeerd - genoeg om over dit onderwerp mee te kunnen babbelen. Ik heb dat graag.

Want uiteindelijk blijft mijn doel om daadwerkelijk veel te weten van nagenoeg alles.
Ik werk eraan.


Geen opmerkingen:

U Zei?! - Deel 36

De laatste maanden verzamelde ik weer heel wat verhaspelingen. Hierbij de nieuwe lijst. Om de donkere dagen en de gedeeltelijke lockdown wat...